Święta Rita urodziła się w 1381 roku w Rocca Porena koło Cascia. Jej starsi rodzice byli pobożnymi chłopami, którzy cierpliwie błagali Pana o dziecko i zostało im ono powierzone, a od momentu narodzin dziecko otrzymało szczególną ochronę od Pana, o czym świadczy cud pszczół.
Młoda Rita otrzymała od swojej matki wielką miłość do Chrystusa i szczególne przywiązanie do Jego Męki. Była bardzo pobożna dzieląc swoje zajęcia na służenie starszym rodzicom i modlitwę. Z życzliwością wykonuje prace domowe i rolnicze. Dwa miejsca są jej drogie: mały pokój, z którego zrobiła oratorium i góra Scoglio, gdzie lubiła medytować. Zaniepokojeni o przyszłość jedynej córki rodzice postanawiają wydać ją za mąż. Choć od dawna czuła w sercu pragnienie wstąpienia do klasztoru, Rita zgodziła się, by nie sprawiać rodzicom bólu. W wieku 14 lat wyszła za mąż za Paolo Manciniego. Niestety, ten gwałtowny i gniewny mężczyzna nie był idealnym mężem dla Rity, która bardzo cierpiała z powodu jego napadów wściekłości.
Pełna odwagi i dobrej woli poświęciła się nowemu zadaniu jako żona i matka. Rita urodziła dwóch synów i starała się zapewnić im dobre chrześcijańskie wychowanie, w tym celu zabierała ich ze sobą gdy szła pomagać potrzebującym. Oprócz znoszenia wszystkiego w milczeniu, młoda żona pościła i składała ofiary o nawrócenie męża. Doznała Bożej łaski i Paolo rzucił się do stóp żony, prosząc ją o przebaczenie. Od tej pory życie rodzinne uległo przeobrażeniu, a szczęście jakby zadomowiło się w u nich.
Niestety, wkrótce po nawróceniu Paolo Mancini został brutalnie zamordowany przez dawnych towarzyszy złego życia. Jego dwaj synowie, będący już młodymi mężczyznami, podjęli drogę zemsty i również weszli w to życie pełne przemocy. Heroiczna w swej matczynej miłości Rita woli widzieć swoich synów martwych, niż winnych grzechu śmiertelnego. I faktycznie, umierają jeden po drugim z powodu chorób, ale obaj w pokoju ducha. Rita w swoim okrutnym bólu zwraca się do swojego krzyża: "Panie, oto jestem sama na świecie, czego teraz ode mnie chcesz". Odpowiedź jest jasna, znów ją w sobie odnajduje: wstąpić do klasztoru Augustianek w Cascia.
Rita trzykrotnie ubiegała się o przyjęcie do klasztoru, zawsze spotykając się z odmową ze względu na swoją sytuację i wiek. Jednak cudownie przetransportowana przez trzech świętych wewnątrz klasztoru, została w końcu przyjęta. Siostra Rita od razu okazała się być wyjątkowo świętą. Oddawała się wszelkim posługom, a szczególnie biednym, którym zawsze pomagała. Głęboko przeniknięta Męką Chrystusa, zagłębiała się w nią podczas medytacji. Dostała więc stygmat: od krzyża odczepił się cierń z korony cierniowej i wbił w jej czoło. Siostra Rita przez całe życie zachowa tę bolesną ranę. Ta ropna i cuchnąca rana spowodowała, że umieszczono ją w odizolowanym pomieszczeniu.
Siostra Rita była często odwiedzana, otrzymywała intencje modlitewne, pomnażała pokuty, a cuda stawały się częste. Wieść się rozniosła i siostra Rita stała się znana. Zachorowała i przez cztery lata przed śmiercią pozostawała przykuta do łóżka. Coraz słabsza, została nawiedzona przez Jezusa i Matkę Boską, którzy zapowiedzieli jej śmierć trzy dni później. Rzeczywiście, 22 maja 1457 roku Rita odlatuje do nieba, pozostawiając za sobą mnóstwo łask.
Choć jej świętość została od razu uznana przez wszystkich, Kościół katolicki czekał prawie pięć wieków, by w 1900 roku ogłosić ją świętą. Jej ciało do dziś leży nienaruszone w bazylice w Cascia.
Święta Rita z Cascia jest znana jako święta od spraw beznadziejnych, ponieważ jej wstawiennictwo zawsze okazywało się bardzo skuteczne. Jej kult stopniowo rozprzestrzeniał się we Włoszech i na całym świecie.
Chrześcijanie ze wszystkich środowisk zwracają się do niej po wyczerpaniu wszystkich ludzkich środków i nie znajdując rozwiązania dla swoich cierpień i nieszczęść.
W rzeczywistości nie jest znana z nadzwyczajnych czynów, ale z pokornej i posłusznej świętości. Przez całe swoje życie św. Rita starała się na wszelkie sposoby podobać Panu, przyjmując próby i wypełniając wolę Ojca w każdej sytuacji. Od młodości podejmowała wiele wyrzeczeń i pokut, które przybliżały ją do Boga. W ten sposób mogła sprawić, że jej modlitwy wznosiły się coraz wyżej do nieba i otrzymywała w zamian mnóstwo łask.
Ona, która znała wszystkie stany życia, wstawiała się za wszelkimi trudnościami. Modliła się za tych, którzy pragnęli dziecka, za żony, za małżeństwa w trudnej sytuacji, za matki, których dzieci poszły w złym kierunku, za siostry zakonne, za chorych, którym służyła przez całe życie, za sprawy przegrane. We wszystkich tych sytuacjach jej wstawiennictwo jest tak potężne i skuteczne, że stała się "patronką spraw beznadziejnych".
Rita, w towarzystwie innych zakonnic, odbyła wielką pielgrzymkę do Rzymu z okazji Wielkiego Jubileuszu w 1450 roku, przemierzając Włochy pieszo w trudnych warunkach, stając się tym samym patronką podróżników i Cyganów.
Podczas pracy w polu, jej rodzice umieścili małą Ritę w koszyku u stóp drzewa, gdzie wkrótce została otoczona przez pszczoły. Jeden z rolników zranił się w rękę i poszedł do dziecka, by zastać je pokryte pszczołami, które dostały się nawet do ust. Jednak ku zdumieniu wszystkich, pszczoły w ogóle nie zraniły małej Rity, a co więcej, gdy żniwiarz spojrzał na swoją rękę, zobaczył, że jest idealnie wyleczona. Gdy Rita była później zakonnicą, podobne pszczoły pojawiły się w klasztorze.
W każdym aspekcie siostra Rita była posłuszna Matce Przełożonej, aby ją sprawdzić, ta poprosiła ją o codzienne podlewanie suchej winorośli. Mimo kpin Rita potraktowała tę pracę bardzo poważnie. Po roku następuje cud, martwa gałąź zazieleniła się, urosła i dała doskonałe winogrono. Ta gałąź nadal rośnie w klasztorze w Cascia i daje od ponad pięciuset lat winogrona o wyjątkowej jakości.
Siostra Rita, już przykuta do łóżka w zakonie, prosi gościa o przyniesienie jej róży z ogrodu. Odwiedzająca odeszła myśląc, że to urojenie ze strony zakonnicy, bo akurat była sroga zima. Zapomniawszy jednak o prośbie chorej, przechodzi obok starego ogrodu i ku swemu zaskoczeniu widzi piękną różę. Powtórzyło się to przy innej okazji z dwoma figami, które okazały się dojrzałe w środku zimy.
Tuż po śmierci św. Rity nastąpiły cuda. Wiele osób zobaczyło, jak wstępuje do chwały, klasztorny dzwon zaczyna bić, choć nikt go nie dotknął. Rana na jej czole zagoiła się pozostawiając jedynie piękny ślad, jej ciało rozsiewa rozkoszne perfumy, a twarz jest o wiele piękniejsza niż zwykle. Siostra pochyliła się, by ją ucałować i natychmiast okrzyknęła cud, gdy jej sparaliżowana ręka odzyskała ruchomość.
Tłum ludzi z całego regionu chciał oddać cześć ciału tej, która była już znana jako "święta z Rocca Porena", dlatego przygotowano specjalną otwartą trumnę, w której umieszczono jej ciało, które pozostało piękne, giętkie i pachnące. Wiele cudów miało miejsce za sprawą tej, której wstawiennictwo było już tak potężne na ziemi.
Poznaj wiele modlitw do świętej Rity, aby prosić o jej wstawiennictwo:
Istnieje wiele nabożeństw do św. Rity: różaniec, litanie, medalik. Za pośrednictwem tej nowenny można prosić o wstawiennictwo św. Rity w bardzo trudnej lub rozpaczliwej sprawie. Ponadto wiele sanktuariów na całym świecie poświęconych jest świętej Ricie.