Historia świętej Barbary różni się w zależności od wersji. Barbara urodziła się około 235 roku w Nikomedii (dziś Izmit w Turcji), za czasów cesarstwa Dioklecjana. W młodym wieku dzięki lekturze odkryła prawdę chrześcijańską i zapragnęła pozostać dziewicą z miłości do Chrystusa. Jej ojciec, Dioscuros, był poganinem pochodzenia fenickiego o okrutnym charakterze. Gdy Barbara osiągnęła wiek nastoletni, była szczególnie piękna, a rodzinny majątek atrakcyjny, więc Dioscuros, obawiając się zazdrości, postanawił zamknąć córkę w niedostępnej twierdzy. Tam dziewczyna została ochrzczona przez księdza przebranego za lekarza, ktory kazał wywiercić w wieży trzecie okno symbolizujące Trójcę Świętą, a na ścianach wyrysował krzyże. Na widok tych chrześcijańskich znaków jej ojciec popadł w furię, a Barbara uciekła do jaskini. Wydana przez pasterza, została odnaleziona przez ojca, który w swojej agresywności pobił ją.
Przyprowadził ją przed sąd Marcjana i zażądał ukarania jej zgodnie z rygorami edyktów ogłoszonych przeciwko chrześcijanom. Barbara, wówczas 16-letnia, była okrutnie biczowana i tej nocy Pan ukazał się jej, zachęcając ją do wytrwania w próbach, przez które miała oddać Mu chwałę i zapewniając ją o Jego pomocy. Na znak swojej ochrony uzdrowił ją ze wszystkich ran. Widząc młodą Barbarę doskonale uzdrowioną, Marcjan wpadł w jeszcze większą wściekłość i wymyślił kilka strasznych tortur, którym kazał ją poddać, została poparzona, odcięto jej piersi itd. Dzięki łasce Bożej Barbara nie odczuła bólu, pozostała nieugięta, nieustannie odmawiając składania ofiar bożkom. Z oczyma wzniesionymi ku Niebu modliła się.
Prefekt, który szukał sposobu na zmuszenie dziewicy do uległości, postanowił przeprowadzić dziewczynę nago ulicami miasta,
Po raz kolejny Pan odpowiedział na modlitwę świętej i przyodział ją w szatę światła, która ukryła ją przed oczami gapiów. W końcu, nie zdoławszy zmusić jej do uległości, kazał odciąć jej głowę, a jej ojciec Dioscuros, który był świadkiem wszystkich tortur, sam chciał odciąć jej głowę. Przed śmiercią Barbara modliła się do Pana, aby wysłuchał tych, którzy powierzą się jej wstawiennictwu. Chrystus przyjął jej prośbę i ofiarował jej koronę chwały. Barbara poniosła śmierć męczeńską za panowania cesarza Maksymina, 4 grudnia, jest to dzień święta świętej Barbary. Zaraz po zabiciu córki, Dioscuros, triumfujący i dumny z tego, że służył bożkom, został ukarany przez Boga i piorun obrócił go w popiół. To właśnie w wyniku tego wydarzenia święta Barbara została orędowniczką w czasie pożarów i stała się patronką górników, żołnierzy oraz zawodów związanych z ogniem.
Kult świętej Barbary rozpowszechnił się szeroko na Wschodzie i Zachodzie w V wieku i jest często łączony z kultem świętej Małgorzaty z Antiochii, świętej Katarzyny z Aleksandrii i świętej Łucji z Syrakuz. W VI wieku cesarze bizantyjscy kazali przenieść do Konstantynopola bardzo czczone relikwie świętej Barbary. Dziś część jej relikwii można czcić w bazylice świętego Włodzimierza w Kijowie, dokąd zostały sprowadzone w XI wieku.
Poznaj inne żywoty świętych na Hozanie.
Co roku, 4 grudnia, święto świętej Barbary jest w Libanie wyczekiwane z niecierpliwością przez młodszych i starszych. Z dniem tym wiąże się wiele tradycji - dzieci przebierają się i chodzą od domu do domu, śpiewając hymn o świętej Barbarze i zbierając pieniądze oraz słodycze. Ponieważ 4 grudnia przypada blisko czasu zasiewów, zwyczajowo przygotowuje się słodką gotowaną pszenicę doprawioną przyprawami i podawaną z orzechami, a dzieci częstuje się małymi naleśnikami z budyniem zwanymi "atayef". Święto świętej Barbary wyznacza początek okresu adwentowego i zgodnie ze zwyczajem sadzi się w spodkach pszenicę, a jeśli utworzy ona piękną, zieloną trawę, wykorzystuje się ją do dekoracji stajenki bożonarodzeniowej. Używanie pszenicy w dniu świętej Barbary ma również swoje źródło w legendzie, która mówi, że Barbara, uciekając przed ojcem, ukryła się w polu pszenicy.
Wiele zawodów ubiega się o wstawiennictwo świętej Barbary jest ona jednak szczególnie znana ze swojego wstawiennictwa poprzez ochronę przed nagłą śmiercią i śmiercią bez ostatnich sakramentów.
Niech nam wyprosi Twoje miłosierdzie, Wszechmogący Boże, święta Barbara, panna i męczennica, która Tobie zawsze się podobała tak ze względu na czystość życia, jak również na wyznanie wiary w obliczu śmierci, abyś nam odpuścił grzechy nasze i udzielił łask, o które Cię pokornie prosimy. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Święta Barbaro, panno i męczennico, która tak bardzo ukochałaś niewinne życie, racz nam wyjednać u Oblubieńca Twego, Jezusa Chrystusa, czystość duszy.
Patronko konających, serdecznie cię proszę, uproś mi w godzinie śmierci mojej doskonały żal za grzechy i głęboką ufność w miłosierdzie Boże. Niech bez pojednania się z Bogiem nie schodzę z tego świata, ale rozgrzeszony i pokrzepiony Ciałem i Krwią Jezusa Chrystusa otrzymam ojcowskie przebaczenie i wiekuiste życie wśród świętych w niebie. Amen.
Panie, który znasz tajniki serc ludzkich, wiesz, że moje Ciebie tylko miłuje, Ciebie tylko pragnie i że całkowicie poświęciłam się Twojemu Majestatowi, aby polegać tylko na Twojej Boskiej Mocy, błagam Cię, abyś mnie nie opuszczał, abyś objął mnie ramionami swojego Miłosierdzia, abyś mnie wspierał i umacniał, abym w tej walce odniosła zwycięstwo.
Boże mój, nie odwracaj ode mnie swojego Oblicza i nie pozbawiaj mnie Obecności Twojego Ducha Świętego.
O mój Panie i mój Królu, który zakrywasz niebo obłokami, a ziemię ciemnością, gdy Ci się to podoba, ukryj, błagam Cię, nagość mojego ciała, aby oczy niewiernych jej nie widziały i nie miały powodu szydzić z Twojej służebnicy.
Amen