Pier Giorgio Frassati urodził się 6 kwietnia 1901 roku w Turynie w rodzinie włoskiej z wyższej klasy mieszczańskiej. Jego ojciec, Alfredo Frassati, dyrektor dużej gazety La Stampa, był agnostykiem. Jego matka, Adelaida, była malarką. Rodzice nie byli wobec niego zbyt pochlebni, zawsze wytykali mu jego przeciętność.
W 1913 roku Pier Giorgio nie zdał egzaminów i został wysłany do szkoły jezuickiej. W wieku 13 lat miał już ukształtowane osobiste życie duchowe, którym dzielił się z przyjaciółmi, okazywał miłość do Najświętszej Maryi Panny i do Najświętszego Sakramentu. Wstąpił do grupy "Apostolstwa Modlitwy" i do Towarzystwa Adoracji Najświętszego Sakramentu. Jego dni były naznaczone modlitwą, zwłaszcza rano i wieczorem. Pier Giorgio czerpał z niej całą swoją energię i radość, która nieustannie z niego biła. Jego rodzice, pełni wyrzutów i obojętni na to bogate życie duchowe, zniechęcili go, gdy wyraził pragnienie zostania księdzem.
W 1918 roku zdał egzaminy i wstąpił do Królewskiej Szkoły Politechnicznej, aby zostać inżynierem. W tym samym czasie zaangażował się w działalność Konferencji św. Wincentego a Paulo, aby pomóc pozbawionym środków do życia żołnierzom po wojnie. Wstąpił także do Sodalicji Mariańskiej i został członkiem Trzeciego Zakonu Dominikańskiego. Zapalony alpinista, chodził z kolegami na wycieczki górskie. W czasie studiów młody Pier Giorgio nie przestawał pomagać biednym i potrzebującym, nie opuszczał żadnego spotkania, nawet podczas epidemii grypy hiszpańskiej. To właśnie podczas jednej z wizyt u ubogich zachorował na polio.
We wtorek 30. czerwca 1925 roku, podczas spaceru z dwoma przyjaciółmi, Pier Giorgio poczuł ostry ból w mięśniach pleców. Gdy wrócił do domu, poczuł gwałtowny ból głowy. Dwa dni później wezwano lekarza, który stwierdził, że jego odruchy przestały funkcjonować i zdiagnozował ostre zakaźne zapalenie polio. Pier Giorgio doświadczał wielkiego cierpienia, które ofiarował Jezusowi. 4 lipca, otrzymuje namaszczenie chorych. Po bolesnej agonii Pier Giorgio umiera otoczony przez rodzinę w modlitwie, mówiąc: "Niech umrę w pokoju, w Twoim świętym towarzystwie". Wstąpił do nieba człowiek, który na krótko przed swoją nagłą chorobą powiedział do kierowcy swojego ojca: "Chciałbym być stary, aby móc szybciej pójść do nieba".
W 1981 roku, w związku z otwarciem procesu beatyfikacyjnego, jego ciało zostało ekshumowane i odkryte w stanie nienaruszonym. Przeniesiono je wówczas do katedry św. Jana Chrzciciela w Turynie. Ogłoszony Czcigodnym Sługą Bożym w 1987 roku, został beatyfikowany 20 maja 1990 roku przez Jana Pawła II, który nazwał go "człowiekiem ośmiu błogosławieństw". Został ogłoszony patronem młodzieży i alpinistów.
Cudem, który otworzył sprawę beatyfikacji Piera Giorgio Frassatiego było uzdrowienie Domenico Sellana w 1933 roku. Domenico Sellan był chory na nieuleczalną gruźlicę kości. Ksiądz przyniósł mu obrazek młodego Piera Giorgio z modlitwą, którą ten z wiarą odmówił. Wkrótce potem lekarze potwierdzili jego całkowite i ostateczne wyzdrowienie. Domenico po tym cudzie żył jeszcze 35 lat.
W 2011 roku miał miejsce drugi cud. Jest on obecnie badany w Watykanie pod kątem otwarcia procesu kanonizacyjnego. Dotyczy on uzdrowienia 21-letniego Kevina Beckera. Ten młody chłopak, znakomity piłkarz, spadł z dachu szkoły i doznał niezwykle poważnego urazu głowy. Jego mózg został poważnie uszkodzony i wprowadzono go w stan indukowanej śpiączki. Szanse na przeżycie były bardzo małe, a powrót do zdrowia po urazie był absolutnie niemożliwy. Jednak po tym, jak rodzina zaczęła modlić się do Pier Giorgio, za radą przyjaciela, chłopiec zaczął wykazywać oznaki przebudzenia. Dwa tygodnie później był już z powrotem w domu, a dziś powrócił do normalnego życia, bez żadnych skutków ubocznych i nadal gra w piłkę.
Na dorobek Piera Giorgio składają się jego listy, które zostały wydane w Polsce w 2016 roku. Jest to 350 listów napisanych do przyjaciół i rodziny, które ukazują nam serce Pier Giorgio. Pokazują nam młodego człowieka pełnego radości życia, świadczącego o swojej głębokiej radości z bycia katolikiem: "Tak długo, jak wiara daje mi siłę, zawsze będę szczęśliwy. Każdy katolik może być tylko szczęśliwy. Smutek musi być wygnany z serc ożywionych wiarą. Cierpienie nie jest smutkiem, który jest najgorszą ze wszystkich chorób". Pozytywnie zachęcał swoich przyjaciół i ubogich, których odwiedzał, aby w swoim życiu na pierwszym miejscu stawiali Boga. Mówił: "Pamiętajcie, gdy dajecie jałmużnę, abyście hojnie obdarzali słowami chrześcijańskiej wiary, dodawali odwagi i ufności, a w każdy gest dobroczynności, jaki kierujecie do ubogiego, wkładali ciepło i braterstwo".
Oto kilka pięknych cytatów Piera Giorgio Frassatiego, które przytoczyła jego siostra Luciana w swojej książce “Pier Giorgio Frassati, Człowiek ośmiu Błogosławieństw”:
« Sam jeden nie dokonasz niczego, lecz jeśli Bóg będzie ośrodkiem twojego działania, osiągniesz wszystko.».
« Jedzcie chleb aniołów, a znajdziecie siłę do walki wewnętrznej, do walki z pasjami i próbami. Kiedy zostaniecie całkowicie pochłonięci przez ten eucharystyczny ogień, wtedy będziecie mogli świadomie dziękować Bogu i zakosztujecie pokoju, jakiego ludzie nigdy nie znali, ponieważ prawdziwe szczęście nie leży w ziemskich przyjemnościach, jest ono dane tylko tym, którzy mają czyste serce i umysł. ».
« Życie bez wiary, bez dziedzictwa, którego mamy obowiązek bronić, bez wspierania prawdy w ciągłych walkach, to nie życie,to wegetacja. Nie powinniśmy wegetować, lecz żyć ».
Oto słowa, które Pier Giorgio wypowiedział będąc dzieckiem:
Kiedy jego ojciec zamknął drzwi przed żebrakiem: « Był biedny człowiek, który jest głodny, a tata nie dał mu jeść, a może go tu przysłał Jezus! »
Kiedyś zapytał służącą: « Natalio, czy oddałabyś życie, aby wojna się skończyła? Ja tak, bez wahania, choćby dzisiaj! »
Boże, nasz Ojcze, Ty obdarzyłeś młodego Piotra Jerzego Frassatiego radością spotkania z Chrystusem i życiem zgodnym z wyznawaną, przez niego wiarą w służbie ubogim i chorym; za jego wstawiennictwem udziel także nam łaski wspinania się jak on szlakiem ewangelicznych błogosławieństw i naśladowania go w zapale szerzenia w społeczeństwie ducha Ewangelii. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Boże, nasz Ojcze, daj nam odwagę wzbić się wyżej, odejść od pokus przeciętności i banału. Spraw byśmy, jak Piotr Jerzy, umieli otworzyć się na rzeczy wielkie i przyjąć z radością, Panie, Twoje zaproszenie do świętości; nie pozwól byśmy przez fałszywą skromność uważali, że nie jesteśmy do niej powołani, lub że jest ona ponad nasze siły.
Przez wstawiennictwo Piotra Jerzego obdarz nas łaską podążania z ufnością drogą „ku górze”. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.