Jan Melchior Bosko, zwany też Don Bosco przychodzi na świat 16. sierpnia 1815 roku w Asti, niedaleko Turynu. Wywodzi się z bardzo ubogiej, chłopskiej rodziny i wychowuje się na gospodarstwie swoich rodziców. Już w dzieciństwie wykazuje się charyzmą i powołaniem duchowym. Zainspirowany Najświętszą Maryją Panną, Jan gromadzi i jednoczy swoich rówieśników w modlitwie, zabawiając ich sztuczkami i kazaniami. Ma powołanie, by wstąpić do zakonu i ciężko pracuje, by sfinansować swoje studia. Trudni się różnymi zajęciami, pracuje tu i ówdzie rozwijając różne umiejętności (stolarstwo, szewstwo itd.). Zostaje księdzem w 1841 roku i jest znany od tego czasu pod przydomkiem „Don Bosco”.
Industrializacja przynosi ze sobą pewne szkody dla społeczeństwa. To w tym kontekście, w mieście Turyn, pełni posługę Jan Bosko. Widzi rozrastające się ubóstwo i nędzę, zwłaszcza wśród najmłodszych. Są porzuceni, głodują, pozostawieni sami sobie, niektórzy są przestępcami, inni na ścieżce, by nimi zostać… Mocno poruszony nędzą wśród młodzieży, Jan Bosko postanawia działać. Pewnego dnia spotyka małe dziecko błąkające się samotnie i jest to moment zwrotny w życiu młodego księdza. Pewnego grudniowego dnia 1841 roku, Bartłomiej Garelli, szesnastoletni murarz, wchodzi do kościoła świętego Franciszka z Asyżu. Kościelny próbuje go przepędzić, ale Jan Bosko, usłyszawszy zamieszanie, podąża za chłopcem, by go pocieszyć. Ksiądz dowiaduje się, że Bartłomiej jest analfabetą i sierotą. Bierze go pod swoje skrzydła, by nauczyć go katechizmu. Bartłomiej przyprowadza swoich przyjaciół, by również mogli uczyć się od kapłana. Święty Jan Bosko zakłada więc swoje pierwsze oratorium w dzielnicy Valdocco, gdzie w 1846 roku wraz z matką zakłada szkołę i ośrodek młodzieżowy. Dzieci mogą tam uzyskać schronienie i edukację. Jego działalność rozwija się z biegiem lat, a Jan Bosko nadaje swojej młodzieży i pozostałym członkom organizacji nazwę „salezjanie”, na cześć świętego Franciszka Salezego.
Jego praca adaptacyjna nie ogranicza się do młodzieży. Inicjatywa świętego kapłana nie wszystkim przypada do gustu. Niektórzy mieszkańcy Turynu nie patrzą na dzieci z ubogich dzielnic z taką samą życzliwością co Jan Bosko. Są również nieufni wobec duchowieństwa. Mieszkańcy Turynu są podejrzliwi wobec motywów księdza Bosko. Staje się on nawet celem ataków! W 1854 roku w mieście wybucha epidemia cholery. Choroba rozprzestrzenia się błyskawicznie i miasto szybko przestaje sobie radzić. Jan Bosko i salezjanie jako wolontariusze pomagają chorym, ich rodzinom i pracownikom szpitali. Doświadczywszy niesamowitego poświęcenia i zaangażowania tych młodych ludzi, mieszkańcy miasta zdają sobie w końcu sprawę z wartości i wagi działalności kapłana.
W grudniu 1859 Jan Bosko, wraz z siedemnastoma młodymi, zakłada Towarzystwo świętego Franciszka Salezego. Kontynuuje rozwijanie swojego działa i wraz z matką Mazzarello, zakłada fundację sióstr Salezjanek „Córki Marii Wspomożycielki Wiernych” 1872 roku. Zakłada liczne stowarzyszenia, jak na przykład Stowarzyszenie Salezjanów Współpracowników w 1875 roku, które zrzesza wszystkich, laików i duchownych, pragnących zaangażować się w wychowywanie młodzieży i poprawę warunków jej życia. Jego inicjatywa wychodzi poza granice Włoch. Na początku do Francji i Ameryki Łacińskiej, potem na cały świat.
Po latach i ogromie miłości poświęconych młodzieży Jan Bosko umiera w Turynie 31 stycznia 1888 roku. W 1934 roku Papież Pius XI ogłasza go świętym. Sto lat po jego śmierci, Jan Paweł II oddaje mu cześć, ogłaszając go Ojcem i Nauczycielem Młodzieży.
Dzieło świętego Jana Bosko naznaczyło świat. W Paryżu znajduje się kościół Świętego Jana Bosko poświęcony założycielowi salezjanów.
„Pedagogika opiera się całkowicie na czułości, na miłosierdziu; tę miłość opisują słowa Pawła z Listu do Koryntian: ‘Miłość cierpliwa jest, wszystko znosi, we wszystkim pokłada nadzieję.’” - Święty Jan Bosko
Głęboko humanistyczna i pełna miłości wizja świętego Jana Bosko przyniosła mu podziw młodzieży, której poświęcił całą swoją uwagę i troskę. Jego celem zawsze była pomoc najuboższym w stanięciu na nogi, dawanie im zaufania, cierpliwości i miłości, a nie karanie i potępianie. Dlatego uważał, że wychowywaniu dzieci zawsze musi towarzyszyć miłość i życzliwość. Nie wystarczy kochać, młody człowiek musi czuć się kochany.
Na początku, to urok młodego kapłana pozwolił mu zrobić wrażenie. Młodzi, nieufni i „zdziczali”, ponieważ zbyt długo byli odrzucani, dają się podejść księdzu Bosko, ponieważ umie ich zagadać i ma poczucie humoru. Święty Jan Bosko jest patronem magików, bo sam robił sztuczki i iluzje, by przyciągnąć te rzesze młodych ludzi!
Następnie, to system edukacyjny w szkołach Księdza Bosko daje młodym ludziom szanse na lepszą przyszłość, ponieważ kształci ich w konkretnych umiejętnościach zawodowych: stolarstwie, drukarstwie, szewstwie i wielu innych zawodach rzemieślniczych, niezbędnych w czasach intensywnej industrializacji. Zaufanie do młodzieży buduje wzorce społeczne i obywateli: salezjanie udowodnili to swoim zaangażowaniem podczas epidemii w 1954 roku.
Dziś dzieło księdza Bosko nadal się rozwija. Sieć salezjanów wciąż działa w licznych szkołach, instytutach społecznych i ośrodkach młodzieżowych, aby pomagać i przyjmować młodych ludzi w potrzebie i pomagać im w budowaniu projektów życiowych. Wiele stowarzyszeń, których powołaniem jest ochrona młodzieży, przyjmuje imię świętego.