Gemma Galgani urodziła się 12 marca 1878 r. w Borgo Nuovo di Camigliano (koło miejscowości Lucca we Włoszech) i została ochrzczona następnego dnia. Była czwartym z ośmiorga dzieci. Od wczesnego dzieciństwa Gemma wykazywała żywe zainteresowanie Jezusem i tym co niebiańskie. To właśnie matka dała jej formację duchową. W wieku siedmiu lat Gemma przyjęła sakrament bierzmowania. Miała zaledwie osiem lat, gdy straciła ukochaną matkę i zawierzyła się Matce Bożej. Następnie zapragnęła przyjąć Komunię Świętą, ale wiek jej na to nie pozwalał. Jej spowiednik, widząc, że marnieje, udzielił jej specjalnego pozwolenia, co Gemma co ją odbudowało. Jako dziecko Gemma zaskoczyła swoich nauczycieli wyjątkową inteligencją. Od 13 roku życia młoda dziewczyna żyła bez reszty oddana Bogu, czerpiąc życie i siłę z Eucharystii, a od swojego spowiednika uzyskała pozwolenie na częste przystępowanie do Komunii i spowiedzi.
Wkrótce zmarł brat Gemmy, a potem jej ojciec i rodzina została sprowadzona do wielkiej biedy. Gemma została wtedy umieszczona u zaprzyjaźnionej rodziny i żyła zjednoczona z Chrystusem. Złożyła śluby czystości, a następnie odrzuciła kilku pretendentów. W 1898 r., kiedy Gemma była ciężko chora, odmawiała kilka nowenn do św. Małgorzaty Marii Alacoque i do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Niedługo potem, w pierwszy piątek marca, ukazał się jej św. Gabriel Possenti, pasjonista, który zmarł w wieku 24 lat, i cudownie ją uzdrowił. Odzyskawszy zdrowie, Gemma chciała spełnić marzenie swojego życia: zostać zakonnicą pasjonistką. Niestety nie została przyjęta; Pan miał wobec niej inne plany. Kilka miesięcy później Gemma otrzymała stygmaty, a w wigilię uroczystości Najświętszego Serca Jezus powiedział do niej: "naucz się cierpieć, bo cierpienie uczy cię kochać". Później Gemma została opatrznościowo przyjęta przez rodzinę Giannini, która miała już jedenaścioro dzieci. W 1899 roku spotkała ojców pasjonistów i Jezus zapowiedział, że jeden z nich będzie jej ojcem duchowym. To właśnie ojciec Germano poprosił ją o napisanie swojej Autobiografii. Życie Gemmy jest teraz podzielone między cierpienia i ekstazy zjednoczenia z Chrystusem. Gemma przeżywa w swoim ciele wydarzenia Męki Pańskiej: pot krwi, ukoronowanie cierniem, jest nękana przez diabła, który ją bije. Gemma oferuje to wszystko w duchu zadośćuczynienia. Przez dwa lata Gemma jest naznaczona stygmatami co tydzień, od czwartku o 20.00 do piątku o 15.00. Kiedy Gemma ma 24 lata i czeka na wstąpienie do nieba, Jezus prosi ją o ostatnią ciężką próbę, w ramach ekspiacji za grzechy popełnione w kapłaństwie. Tym samym w ostatnich miesiącach życia zniosła niewyobrażalne cierpienia i zmarła 11 kwietnia 1903 roku w Wielką Sobotę.
Gemma Galgani została beatyfikowana w 1933 r. przez Piusa XI i kanonizowana w 1940 r. przez Piusa XII. Wspominamy ją w dniu jej narodzin dla nieba, 11 kwietnia.
Odkryj na Hozanie innych świętych mistyków i stygmatyków. Podobnie jak Gemma Galgani, te poświęcone dusze są wybierane na przestrzeni wieków, aby uczestniczyć w odkupieńczym dziele Chrystusa: Święta Rita, Ojciec Pio, Święta Faustyna, Maria Valtorta, itd.
Gemma Galgani miała - od siedemnastego roku życia - osobistą relację ze swoim aniołem stróżem. Na prośbę swojego spowiednika zapisała to wszystko w swoim Dzienniczku. Słowa Gemmy Galgani są pełne cennych rad duchowych. Anioł stróż Gemmy ukazał się jej po raz pierwszy w 1895 roku w postaci pięknego nastolatka i zaproponował, by została "oblubienicą ukrzyżowanego Króla". Od tego momentu stał się dla niej doskonałym nauczycielem duchowym, przygotowującym ją do tego wszystkiego, co później zaproponował jej Jezus. Był jednocześnie bardzo surowy, nie akceptujący najmniejszej niedoskonałości, a jednocześnie bardzo delikatny, pocieszający i dodający otuchy Gemmie, gdy tylko tego potrzebowała. W ciągu trzech lat anioł stróż doprowadził ją na szczyt świętości, przygotowując ją do "nawiedzenia", którym było nic innego jak łaska stygmatów. Później, gdy Gemma przeżywała Mękę Jezusa, jej dobry anioł zawsze był blisko niej, towarzysząc jej i dodając otuchy w cierpieniach. Oto program świętości zaproponowany przez anioła dla Gemmy:
„Pamiętaj, że kto prawdziwie kocha Jezusa, mówi mało i wszystko znosi. Rozkazuję ci w imieniu Jezusa nie wypowiadać nigdy swego zdania. Jeżeli się o nie pytają, nie stać uparcie przy swoim przekonaniu, ale wypowiedziawszy się w interesie prawdy, zachować skromnie milczenie. Jeżeli popełnisz błąd, oskarżaj się natychmiast, nie dając się innym uprzedzić. Zachowaj dokładne posłuszeństwo i bez żadnych targów względem spowiednika i tych, kogo słuchać każe. Zachowaj szczerość względem niego i względem nich. Nie zapominaj czuwać nad wzrokiem, pomnąc, że oko umartwione będzie oglądało piękności nieba".
Podobnie jak Gemma, również Ojciec Pio miał niezwykłą relację ze swoim aniołem stróżem.
Ojciec Pio (1887-1968) był bardzo przywiązany do świętej Gemmy Galgani, do której modlił się codziennie. Książka ojca Bernarda Gallizia, Gemma Galgani. Święta, do której codziennie modlił się ojciec Pio, opowiada o duchowej relacji, która rozwinęła się między tymi dwoma świętymi. Ojciec Pio urodził się sześć lat przed śmiercią Gemmy, więc była ona dla niego "przyjaciółką w niebie" i pomocą na jego ziemskiej drodze. Wiele podobieństw w życiu łączyło obu świętych: mistyczne doświadczenia, walki z diabłem, nadprzyrodzone manifestacje Dzieciątka Jezus, Matki Boskiej i ich anioła stróża.
"Mój najdroższy Boże, oddaję się całkowicie w Twoje Najświętsze ręce, abyś uczynił ze mnie i z tego, co do mnie należy, to, co najlepiej będzie Ci się podobać. W tym błogim oddaniu spoczywam na Twoim Boskim Sercu, jak małe dziecko spoczywa na piersi matki. Ty myśl o wszystkim, a ja będę myślała tylko o tym, żeby Cię kochać i wypełniać Twoją najświętszą wolę.
Niech tak będzie.”
Można również powierzać świętej Gemmie swoje intencje, prośby i ciężary, poprzez nowennę.
Po śmierci Gemmy świętość jej żywota stała się znana najpierw we Włoszech, a potem na całym świecie. Wielu zaczęło się modlić i prosić o jej wstawiennictwo. Nie trzeba było długo czekać na łaski i wszędzie można znaleźć relacje o uzdrowieniach fizycznych uzyskanych za jej wstawiennictwem, a także o obfitości łask duchowych.
Jednym z cudów Gemmy Galgani, który został przedstawiony w jej procesie beatyfikacyjnym, był cud Włoszki Marii Menicucci, cierpiącej na ostre zapalenie błony maziowej w kolanie. Maria odprawiła nowennę do świętej i przyłożyła relikwię do kolana. Kiedy w ostatnim dniu nowenny zdjęła bandaże, stwierdziła, że kolano jest zupełnie zdrowe. Pełna radości napisała do przyjaciółki: "Gemma wysłuchała mojej modlitwy, jestem wyleczona!" Lekarze uznali niewytłumaczalność jej uzdrowienia.
Kolejny cud spotkał Filomenę Bini, która cierpiała na chorobę żołądka, która przerodziła się w raka. Biorąc pod uwagę zaawansowany wiek tej kobiety (72 lata), lekarze oświadczyli, że nie mogą nic zrobić. Cierpiąc wielki ból, Filomena nie mogła już spać, więc przyłożono jej relikwię św. Gemmy Galgani. Chora natychmiast zasnęła i obudziła się następnego dnia doskonale wyleczona. Podczas badania lekarz zauważył, że objawy choroby całkowicie ustąpiły i wykrzyknął: "To jest cud Pański". Później zaświadczył o fakcie.