Filip Neri urodził się w 1515 roku we Florencji w zamożnej rodzinie. Rozwinął głęboką wiarę, szczególnie dzięki Dominikanom z San Marco, do których chodził. W wieku 16 lat wyjechał z rodzinnego miasta do Rzymu i nigdy już nie wrócił do Florencji. Najpierw zamieszkał u swojego wuja, kupca w San Germano, w pobliżu Monte Cassino. Filip spędził czas w tym benedyktyńskim klasztorze, gdzie jego powołanie dojrzewało. W klasztorze w Gaeta ogarnęła go miłość Chrystusa i postanowił pójść za Nim. W Rzymie Filip żył jako pustelnik; zamieszkał u pewnej rodziny, gdzie pomagał w edukacji ich dzieci. Swój czas dzielił na modlitwę - chodząc od kościoła do kościoła - i opiekę nad chorymi w szpitalach. Filip studiował również filozofię i teologię na Uniwersytecie Rzymskim.
Młody Filip często modlił się w katakumbach przy świętych męczennikach. To właśnie tam, w dniu Zesłania Ducha Świętego 1544 roku, przeżył decydujące wydarzenie. Gdy przywoływał Ducha Świętego, co miał zwyczaj często czynić, poczuł się wypełniony ogniem palącej miłości, która dała mu taką radość, że jego serce zaczęło bić tak silnie, że słychać je było na zewnątrz. Do końca swojego życia jego serce zachowa fizyczny ślad tego wydarzenia. W Rzymie Filip był gorliwym apostołem, stawał na placu publicznym i głosił orędzie Ewangelii, wzywając do nawrócenia Rzymian, z których wielu żyło wówczas jako poganie. Niestrudzenie dawał swoje świadectwo, zwłaszcza młodym ludziom, zwracając się do każdego z uśmiechem, czy osobistym słowem. To właśnie w tym czasie założył Oratorium. Odegrał ważną rolę w kontrreformacji Kościoła Katolickiego, która rozpoczęła się wraz z Soborem Trydenckim (1545-1563).
W 1551 roku, po długich wahaniach, poszedł w końcu za radą swojego ojca duchowego i przyjął święcenia kapłańskie. Od tej pory jego życie koncentrowało się na sakramentach i kierownictwie duchowym: odprawiał Mszę Świętą i spędzał dużo czasu w konfesjonale, jednocześnie opiekując się założoną przez siebie grupą świeckich: Oratorium. Dzieło rozrosło się tak bardzo, że Filip musiał przekazać swoją odpowiedzialność uczniom, którzy poświęcili się wiernym. Chcieli oni żyć przy Filipie i tak około 1564 roku narodziło się dzieło Kongregacji Oratorium. Jednak Filip, mimo że napisał niewielką regułę, nie zamieszkał ze swoimi braćmi. Był w pełni zajęty swoją grupą świeckich i odwiedzał chorych i ubogich.
Dzieło rozrosło się do tego stopnia, że budziło zazdrość i podejrzenia, a Filip znosił to wszystko z cierpliwością. W 1575 roku wierni byli tak liczni, że Filip potrzebował kościoła. Papież Grzegorz III przyznał mu i "kongregacji księży i kleryków świeckich zwanej Oratorium" kościół Santa Maria della Valicella. W ten sposób kongregacja również została uznana przez Kościół. Mimo wieku i wątłego zdrowia Filip wyremontował kościół, który do dziś nazywany jest Chiesa Nuova (Nowy Kościół).
W 1588 roku, na polecenie papieża, Filip musiał ostatecznie dołączyć do swojej wspólnoty i zamieszkać z braćmi. Mimo to prowadził życie wycofane, starając się nie zwracać na siebie uwagi, mimo że miewał częste ekstazy, zwłaszcza podczas Mszy Świętej. Z tego powodu musiał odprawiać ją na osobności i często sięgał po humor, aby ukryć swoje chwile mistycznego uniesienia. Wiele czasu spędzał na modlitwie i medytacji, przyjmując w swoim pokoju licznych gości. Filip zmarł 26 maja 1595 r. po wyspowiadaniu swoich bliskich i spokojnym ogłoszeniu godziny swojej śmierci.
Filip Neri został kanonizowany 12 marca 1622 roku w Rzymie przez Grzegorza XV, a dzień jego święta wyznaczono na 26 maja. Jest patronem Rzymu i satyryków ze względu na swoje żywe poczucie humoru.
Aby dowiedzieć się więcej o tym świętym, tak pełnym radości Chrystusa, odkryj film śledzący historię Filipa Neri. Na Hozanie znajdziesz również życiorysy innych świętych.
Wielkim dziełem świętego Filipa Neri jest Kongregacja Oratorium. Zawiera ono całe jego doświadczenie duszpasterskie, którego celem jest nawrócenie i uświęcenie. Założył Oratorium, aby podzielić się swoim osobistym doświadczeniem z jego uczniami. Zaproponował im swoje zwyczaje modlitewne: czas kontemplacji i modlitwę w ciszy, przywiązanie do Ducha Świętego i Najświętszej Dziewicy, pielgrzymki do świętych, czytanie żywotów świętych i Ojców Pustyni. Wszystko to przeżywane jest w radosnym życiu braterskim.
Dziś Kongregacja Oratorium, zwana też konfederacją oratorianów czy Filipinów, jest stowarzyszeniem księży, którzy nie składają ślubów, ale żyją we wspólnocie. Każde oratorium jest niezależne. Ojcowie oratorianie zajmują się różnymi formami działalności apostolskiej: edukacją, parafiami, duszpasterstwem itp.
W Polsce domy Filipinów są obecne w Gostyniu, Studziannie, Poznaniu, Bytowie, Radomiu, Tomaszowie Mazowieckim, Tarnowie oraz w Grodzisku Wielkopolskim.
Pierwsza Kongregacja, która zaistniała poza granicami Włoch, ufundowana była w Polsce. Była to Kongregacja na Świętej Górze w Gostyniu, założona w 1668 roku. Kongregacja ta istniała aż do wypędzenia filipinów przez władze pruskie w 1876 roku. W 1878 r. członkowie kongregacji gostyńskiej osiedlili się w Tarnowie gdzie powstała nowa siedziba Kongregacji. Dopiero w 1919 r. oratorianie gostyńscy wrócili do Gostynia, a w Tarnowie powstała tarnowska Kongregacja.
Dowiedz się więcej o Kongregacji Oratorium na filipini.pl.
Filip Neri jest znany ze swojego poczucia humoru i umiejętności dostrzegania dobrej strony rzeczy. Nigdy nie przestał głosić Ewangelii ze swadą i radością, nie chcąc niczego narzucać duszom, ale po prostu wskazując im drogę do miłości i świętości. Miał słowa, które odmieniały serca, a oto kilka cytatów.
« Aby się nie zmęczyć, musimy często, przez cały dzień, wznosić nasze serca do Boga. Tajemnica Boga nie objawia się naszej inteligencji. Więcej mądrości Pisma Świętego poznajemy przez modlitwę niż przez jego studiowanie ».
« Nic nie pomaga człowiekowi bardziej niż modlitwa. To Duch Święty uczy nas modlitwy. On daje nam żyć nieustannie w pokoju i radości, które są przedsmakiem Raju. »
« Kto pragnie czegoś innego niż Jezusa Chrystusa, ten nie wie, czego pragnie. Kto chce czegoś innego niż Jezusa Chrystusa, ten nie wie, czego chce. Kto pracuje dla czegoś innego niż dla Jezusa Chrystusa, ten nie wie, dla czego pracuje. »
« Idźcie, czas modlitwy waszej się skończył, ale nie czas, by dobrze czynić. Bądźcie radośni, zawsze radośni! Bądźcie dobrzy, jeśli możecie. »
« Ten jest w błędzie, kto chce czegoś innego niż Boga. Ten, kto kocha coś innego niż On, jest w godnym pożałowania błędzie! »
« Nawet pośród tłumu możemy być na drodze do doskonałości. Posłuszeństwo jest najkrótszą drogą do doskonałości. »
« Nie można zrobić wszystkiego w jeden dzień i nie można zostać świętym w cztery dni, trzeba iść krok po kroku. »
« Ludzie żyjący w świecie muszą dążyć do świętości we własnym domu. Życie dworskie, zawód, praca nie są przeszkodą dla tych, którzy chcą służyć Bogu.»
« Wszyscy ci, którzy szukają wizji i ekstaz, nie mają pojęcia, czego pragną. Zabiegajmy o czystość serca, bo Duch Święty mieszka w sercu czystym i prostym.»
Św. Filipie Neri, który zawsze radowałeś się, wyjednaj mi łaskę doskonałego poddania się woli Bożej, obojętność wobec spraw tego świata i spoglądania ku niebu, abym nigdy nie wątpił w Opatrzność Bożą, nigdy nie rozpaczał, nigdy nie był smutny, ani niecierpliwy, aby oblicze moje zawsze było radosne, a moje słowa życzliwe i uprzejme.
Chociaż bowiem losy życia układają się różnie, przystoi nam, którzy mamy największe ze wszystkich dóbr, łaskę Bożą i obietnicę wiekuistego szczęścia, aby promieniować radością. Amen.
Mój Panie, Jezu, chciałbym Cię kochać. Ale nie ufaj mi, Panie!
Mój Panie, powiedziałem Ci, że jeśli mi nie pomożesz, nigdy nie zrobię czegoś dobrego.
Powiedziałem Ci, że Cię nie znam, szukam Cię i nie znajduję. Przyjdź do mnie, mój Panie!
Gdybym Cię znał, to znałbym i siebie samego. Nigdy Cię nie kochałem, ale chciałbym Cię kochać, Panie Jezu!
Chcę pełnić tylko Twoją wolę. Nie ufam samemu sobie. W Tobie, Panie, pokładam całą nadzieję.