Reguła świętego Augustyna (354-430) jest pierwszą regułą zakonną w Zachodnim świecie. Składa się z wielu dokumentów napisanych przez biskupa z Hippony, a w szczególności jednego z jego listów. Ten ostatni został napisany w odpowiedzi do grupy wierzących mężczyzn żyjących we wspólnocie i pragnących żyć w zgodzie z Ewangelią. Augustyn organizuje życie duchowe tej grupy, ale nie zakłada zakonu. W średniowieczu reguła ta jest przestrzegana przez Kanoników Regularnych świętego Augustyna. Następnie, zostaje zaadoptowana przez dominikanów i pustelników świętego Augustyna. Obecnie, wiele rodzin duchowych podąża za regułą świętego Augustyna, także siostry zakonne. Szacuje się, że ponad 50 000 zakonników i zakonnic przestrzega dziś reguły augustyńskiej. Oto najważniejsze wytyczne świętego Augustyna spisane w ośmiu rozdziałach.
Wszystkie dobra są wspólne i bracia nie dysponują żadnym dobytkiem osobistym. Przeor wydziela każdemu z nich stosownie do jego potrzeb ubrania i pożywienie na wzór opisany w Dziejach Apostolskich: „Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy oni mieli wielką łaskę.
Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży, i składali je u stóp Apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby”. (Dzieje Apostolskie 4:32-35)
Bracia muszą sumiennie odmawiać liturgię godzin. Oratorium powinno być jedynie miejscem modlitwy. Modlitwy powinny być odmawiane z serca, a nie tylko recytowane przez usta: „Gdy tylko modlicie się do Boga psalmami lub pieśniami uwielbienia, niech w waszym sercu żyje to, co wymawiają wasze usta”.
Umartwianie ciała jest częścią reguły i mnisi, poza wyjątkami zdrowotnymi, praktykują post: „Podporządkujcie wasze ciała, poszcząc i odmawiając sobie jedzenia i picia na tyle, o ile zdrowie wam na to pozwala”. Podczas posiłków bracia słuchają czytania tak, by kiedy ciało się żywi, umysł także posilał się Słowem Bożym.
Od braci wymagane jest zachowanie czystości ewangelicznej. To znaczy, czystości nie tylko ciała, ale i serca. Są zobowiązani do dbania o czystość spojrzenia: „Nie twierdźcie, że macie czyste serce, jeśli macie nieczyste oczy; albowiem nieczyste oko jest posłańcem nieczystego serca”.
Bracia dzielą wszystkie swoje ubrania i są zachęcani do przyjmowania to, co jest im ofiarowywane. Święty Augustyn podsumowuje: „Jednym słowem: niech żaden z was nie robi nic w celu uzyskania korzyści osobistej, ale niech wszystkie wasze prace będą wykonywane na wspólną użyteczność”. Reguła ta podaje również przepisy dotyczące dbania o najsłabszych i chorych.
Bracia mają unikać kłótni i gniewu oraz niezwłocznie naprawić krzywdy wyrządzone innym braciom. Muszą wzajemnie sobie przebaczać: „miłość między wami nie powinna wywodzić się z tej ziemi, lecz od Ducha Świętego”.
„Bądźmy posłuszni bratu przeorowi jak ojcu, zawsze z szacunkiem, który jest mu należny ze względu na jego stanowisko, by nie urazić Boga, który jest w nim”. Od brata przeora wymaga się, aby sprawował władzę z miłością i stanowił przykład dla innych.
Święty Augustyn kończy radosną zachętą skierowaną do braci: „Niech Pan udzieli Wam łaski przestrzegania wszystkich tych zasad z miłością, jako miłujących duchowe piękno. Byście waszym życiem mogli rozprzestrzeniać miłą woń Chrystusa. Nie niewolniczo, jakbyśmy robili to tylko pod presją prawa, ale dobrowolnie, bo jesteśmy utwierdzeni w łasce”.