Święty Augustyn (354-430) był biskupem Hippony, w Afryce Północnej. Otrzymał solidne wykształcenie i dzięki swojej wyjątkowej błyskotliwości, pozostawił po sobie bogate dziedzictwo intelektualne. Do jego najsłynniejszych dzieł należą „Wyznania” i „Państwo Boże”, które ukazują błyskotliwość jego przemyśleń i stanowiły przez wieki pożywkę dla wiary, duchowości i filozofii niezliczonej liczby osób. Jego utwory pełne są cytatów wartych zapamiętania ilustrujących to, jak święty Augustyn widział życie, śmierć, szczęście, itd.
„Nikt nie żyje, nie kochając” (Kazania)
„Kochaj i rób to, co chcesz. Jeśli milczysz, to milcz z miłości; jeśli mówisz, to niech przemawia przez Ciebie miłość; jeśli poprawiasz, to poprawiaj z miłości; jeśli wybaczasz, to wybaczaj z miłości. Niech na dnie twego serca, zakorzeniona będzie miłość. Z tych korzeni wyrosnąć może tylko dobro”. (Kazania)
„Miarą miłości, jest kochanie bez miary”. (Kazanie)
„To z miłości do siebie samego, miłość do bliźniego czerpie swój blask”. (Państwo Boże)
„Kiedy kiełkuje w tobie miłość, piękno robi to samo. Bo miłość jest pięknem duszy”.
„Nasz Bóg nigdy nie może ulec zepsuciu ani przez wolę swoją, ani przez konieczność, ani przez nieoczekiwane zdarzenie losu; bo jest Bogiem, i to, czego chce, dla siebie samego jest dobre i on sam jest dobrem”. (Wyznania)
„Ale możeby mówić należało, że istnieją trzy czasy: teraźniejszy o rzeczach przeszłych, teraźniejszy o obecnych, teraźniejszy o rzeczach przyszłych”. (Wyznania)
„Czymże jest czas? Wiem, czym jest, jeśli mnie nikt nie zapyta. Jeślibym chciał odpowiedzieć na to zagadnienie: to nie wiem”. (Wyznania)
„Wierzcie, by zasłużyć na zrozumienie. Wiara musi poprzedzać inteligencję, tak by inteligencja była wynagrodzeniem wiary”. (Kazania)
„Szczęśliwe życie, czy to nie to, czego wszyscy pragną i nikt by nie odmówił? Ale gdzie poznaliśmy je tak dobrze by tak mocno go pragnąć? Gdzie je widzieliśmy, by być nim tak oczarowani?” (Wyznania)
„Szczęście, to pragnienie tego, co już posiadamy”. (Kazania)
„Kto nie cofnąłby się przerażony i nie wybrałby śmierci, gdyby zaproponowano mu wybór między śmiercią a staniem się ponownie dzieckiem!” (Państwo Boże)
„Wszystko widzimy, a na skutek tego, zaczynamy wszystko znosić… Wszystko znosimy, a na skutek tego, zaczynamy wszystko tolerować… Wszystko tolerujemy, a na skutek tego, zaczynamy wszystko akceptować… Wszystko akceptujemy, a na skutek tego, zaczynamy wszystko popierać”.
„Późno Cię pokochałem, Piękności tak starodawna i nowa zarazem, późno cię pokochałem! Ale jak to! Ty byłaś wewnątrz mnie, a ja byłem na zewnątrz mnie samego! I to na zewnątrz Cię szukałem. Rzuciłem się w mej brzydocie na łaskę twoich stworzeń. Byłaś ze mną, a ja nie byłem z Tobą. Przytrzymany z dala od Ciebie, przez te wszystkie rzeczy, które niczemu nie służyły, jeśli nie były w Tobie. Wezwałaś mnie, a twój krzyk przepędził moją głuchotę; jaśniałaś, a Twój blask przegnał moją ślepotę; wydychałaś swoje perfumy, ja je wdychałem i oto wzdycham do Ciebie; skosztowałem Cię i teraz jestem głodny Ciebie, jestem spragniony Ciebie. Dotknęłaś mnie, a ja żarliwie zapłonąłem za pokojem, który dajesz”. (Wyznania)
„Całe życie chrześcijanina jest świętym pragnieniem. Bez wątpienia, to czego pragniesz, na razie pozostaje dla Ciebie niewidoczne: ale to pragnienie Cię przygotowuje by kiedy nadejdzie to, co powinieneś ujrzeć, być spełnionym. Załóżmy, że chcesz wypełnić jakiś przedmiot o kształcie kieszeni i wiesz o nadmiarze tego, co masz otrzymać. Rozciągasz tę kieszeń, torbę, skórę, czy cokolwiek innego. Wiesz, jak jest duży i co masz do niego włożyć i wtedy zauważasz, że kieszeń jest wąska. Rozciągając ją, zwiększasz jej pojemność. Tak samo, Bóg, każąc ci czekać, rozciąga pragnienie. Każąc ci pragnąć, rozciąga twoją duszę. Przygotowuje ją do przyjęcia tego, co ma Ci do zaoferowania. Pragnijmy więc, bracia moi, by móc doświadczyć spełnienie”. (Kazanie na temat 1. Listu świętego Jana)
„Kiedy Chrystus powróci i, jak powtarza Apostoł Paweł, ujawni to, co jest w ciemnościach ukryte i ujawni intencje serc, tak by każdy otrzymał od Boga należną mu chwałę. Więc w obecności Chrystusa jasnego jak dzień, lampy już nie będą potrzebne. Nie będziemy już czytać proroctw, nie będziemy już zaglądać do Ksiąg Apostolskich, nie będziemy już domagać się świadectwa Jana, nie będziemy już potrzebować Ewangelii. Wszystkie Pisma zostaną nam zabrane, choć zwykły nam świecić jak lampy w ciemnościach tego świata byśmy nie trwali w ciemności”. (Homilie o Ewangelii świętego Jana)
„Długa modlitwa nie jest ani zakazana, ani bezużyteczna, gdy tylko ma się na nią wolny czas, to znaczy nie przeszkadza ona w innych dobrych i koniecznych zajęciach. Chociaż wykonując je, musimy zawsze modlić się z pragnienia. Bo jeśli ktoś modli się trochę długo, to nie jest to, tak jak sądzą niektórzy, modlitwa gadatliwa. Mówić dużo to jedno, a kochać długo, to zupełnie co innego”. (List do Proby o modlitwie)