Poezje Edyty Stein

Idąc śladami wielkich postaci Karmelu: św. Teresy z Avila, św. Jana od Krzyża i św. Teresy od Dzieciątka Jezus, św. Teresa Benedykta od Krzyża ma talent poetycki. Oto kilka jej najbardziej znanych wierszy Edyty Stein.

Z Hozaną odkryj również najpiękniejsze cytaty Edyty Stein oraz życie Edyty Stein.

U kresu długiej drogi

“Wreszcie u celu po długiej drodze. Kto może zrozumieć? Jestem Twoja na zawsze i na zawsze pochylasz się nad najmniejszym ze swoich stworzeń, wyciągasz do mnie rękę - chcę nigdy jej nie puścić”.

Burza

"Panie, jak wysokie są fale, jak ciemna jest noc! Czy nie zechciałbyś jej rozświetlić dla mnie, która samotnie czuwa?

Trzymaj mocno ster, ufaj i zachowaj spokój. Twoja łódź jest dla mnie cenna, chcę ją doprowadzić do portu.

Nie spuszczaj oczu z kompasu. Pomaga on dotrzeć do celu przez noc i burzę. Igła kompasu drży, ale utrzymuje się na stałym miejscu. Wskaże ci kurs, który chcę, byś obrała.

Ufaj i bądź spokojna: przez noc i burzę wierna wola Boga poprowadzi cię, jeśli twoje serce będzie czuwać".

Święta noc

"Kapłan prowadzi mnie do stopni ołtarza: pochylam czoło i woda święcona spływa po mojej głowie.

Panie, czy to możliwe, aby ktoś odrodził się po upływie połowy życia? Ty tak powiedziałeś i w moim przypadku to się spełniło. Ciężar win i smutków mojego długiego życia opuścił mnie. 

Wstałam i przyjęłam biały płaszcz nałożony na moje ramiona, jasny symbol czystości! Niosłam w ręku świecę, której płomień głosił, że płonie we mnie Twoje święte życie. Moje serce stało się teraz żłóbkiem, który czeka na Twoją obecność".

Fragment wiersza do Ducha Świętego

“Kim jesteś, o Ty, świateł słodyczy, co napełniasz rozświetlając ciemności mego serca?

Prowadzisz mnie ręką matczyną a jeśli byś puścił, nie wiedziałabym, gdzie krok postawić.

Jesteś przestrzenią, która otula całą mą istność i w sobie zamyka.

Sięgam przepaści, rzucona w nicość skąd cierpliwie podnosisz mnie ku Światłu.

Tyś bardziej mi bliski, niż sama sobie jestem i głębszy, niż wszelka zażyłość, i bez wątpienia, o Niepojęty i Niedosięgły, pozyskać umiesz wszystko: Duchu Święty – Miłości Ty Wieczna!”

Wiersz poranka Wielkanocnego

“Ciemnością zionie grobowa noc lecz świętych ran promienie kamień przebijając unoszą go leciutko;

I jaśnieje ciemność światłem przemienionym przez Zmartwychwstałego Syna Człowieczego.

W ciszy wychodzi z jaskini grobu w jutrzenkę. Leciutka mgła pokryła ziemię tuląc ją bieli przenikliwym blaskiem; Zbawiciel krokiem swym obudzi pogrążoną w milczeniu 

I spod jego świętych stóp wyrosną kwiaty nigdy nie widziane A szata jego ciszy dotykając rozjaśnia mrok; 

Z dłoni płynie błogosławieństwa pełnia na łąki i pola. Natura śpiewa rozpromieniona pełnią łaski Zmartwychwstałemu na chwałę, gdy Ten, w ciszy, podąża do ludzi.”

źródło: UAM

Wiersz Dziewicy u stóp Krzyża

“U stóp Krzyża Stałam dziś z Tobą i czułam wyraźnie, jak nigdy dotąd, że stałaś się naszą Matką, tu u stóp Krzyża.

Wierność matki już tak wiele bierze sobie do serca, by wypełnić ostatnią wolę swego Syna! Byłaś również Służebnicą Pańską.

Istota i życie Boga - człowieka zostały wypisane całkowicie w Twojej istocie i w Twoim życiu, dlatego przyjęłaś Jego istotę i życie do swojego serca.

Przez krew swojego serca, przez swoje gorzkie cierpienia, nabyłaś dla każdej z tych dusz nowe życie.

Znasz nas wszystkich z naszymi ranami i słabościami, ale znasz też niebiański blask, którym miłość Twojego Syna pragnie nas zalać w wiecznej jasności. Dlatego bierzesz sobie do serca, aby kierować naszymi krokami.

Żadna cena nie wydaje Ci się zbyt wysoka, abyśmy dotarli do celu. Ale tym, których wybrałaś, aby poszli za Tobą i otoczyli Cię pewnego dnia przy wiecznym tronie, pozostaje stanąć z Tobą, tu, blisko Krzyża

Przez krew swoich serc, przez gorzkie cierpienia, mają misję zdobycia niebieskiego blasku dla tych wszystkich dusz o wielkiej cenie, które Syn Boży im powierzył i dał jako dziedzictwo.”