Modlitwa w ciągu dnia stanowi jedną z godzin kanonicznych (obok Jutrzni i Nieszporów) w chrześcijańskiej Liturgii Godzin. Na przebieg tej modlitwy składa się psalmodia, hymny i czytanie Słowa Bożego, które nadają rytm naszym dniom, otwierają nas na nieustanną rozmowę z Bogiem i uświęcają kolejne pory dnia i nocy.
Dawniej, według reguły benedyktyńskiej, codzienna modlitwa ludu Bożego składała się z ośmiu modlitw odmawianych na przestrzeni dnia i nocy. Od czasu reformy liturgicznej Soboru Watykańskiego II, Boże Oficjum zostało uproszczone, aby każdy chrześcijanin mógł w nim uczestniczyć, nawet osoby świeckie chcące modlić się Liturgią Godzin. W ten sposób, możemy odmówić jedną z „godzin mniejszych”: przedpołudniową, południową lub popołudniową. Oficjum przybiera wtedy nazwę modlitwy w ciągu dnia i jest odmawiane między jutrznią (modlitwą poranną), a nieszporami (modlitwą wieczorną).
Oficjum w ciągu dnia jest najkrótszą modlitwą w Liturgii Godzin. Do godzin mniejszych zaliczana była również pryma, usunięta po reformie soborowej. W zależności od pory, o której odbywa się modlitwa w ciągu dnia, wybieramy tekst jednej z godzin mniejszych.
Tercja (modlitwa przedpołudniowa): odbywa się o trzeciej godzinie po wschodzie słońca, tzn. około 9 rano.
Seksta (modlitwa południowa): ma miejsce o szóstej godzinie dnia, przez co jest odmawiana w południe. To godzina, o której Jezus został przybity do krzyża.
Nona (modlitwa popołudniowa): odmawiamy o dziewiątej godzinie dnia, czyli o 15. To godzina śmierci Jezusa na krzyżu, godzina miłosierdzia Bożego.