Czym jest adoracja? Jak adorować Boga? Konferencja Episkopatu Francji definiuje adorację jako „postawę szacunku i miłości ze strony chrześcijanina, który modli się do Boga jako Jedynego Boga, Tego, od którego wszystko zależy”.
Akt adoracji jest więc przede wszystkim naturalnym ruchem człowieka ku swemu Stwórcy i Zbawcy, tak jak adoracja pasterzy, którzy rozpoznali w Dzieciątku Jezus Syna Bożego. Istnieją różne sposoby adoracji: poprzez modlitwę uwielbienia, adorację eucharystyczną, podczas Mszy Świętej w czasie konsekracji. Niezależnie od formy, modlitwa ta jest aktem miłości wobec Boga „w duchu i prawdzie”: kochać i pozwolić się kochać, jednoczyć się i pozwolić się przemieniać.
Adoracja Pana Boga jest pierwszym przykazaniem:
Tylko Bóg może być obiektem naszej czci. Dla chrześcijan jest to Bóg Trójjedyny, a zatem to trzy osoby Trójcy Świętej którym należy oddawać cześć: Bóg Ojciec, Bóg Syn i Bóg Duch Święty.
Adoracja jednak wykracza poza zwykłą relację modlącego się do Boga. Ma ona wymiar wspólnotowy, jest modlitwą za całe Ciało Chrystusa, za ludzkość. Jezus przypomina nam: „Drugie [przykazanie] podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego” (Mt 22,39)
„Oddawanie czci prawdziwemu Bogu zakłada autentyczny akt sprzeciwu wobec wszelkiej formy bałwochwalstwa. Czcijcie Chrystusa: On jest Skałą, na której możecie zbudować waszą przyszłość i świat bardziej sprawiedliwy i solidarny. Jezus jest Księciem pokoju, źródłem przebaczenia i pojednania, które może uczynić braćmi wszystkich członków rodziny ludzkiej.” Jan Paweł II, ŚDM 2005
Adoracja ma charakter duchowy. Jest to bardzo swobodny i osobisty sposób zwracania się do Boga (z łac. ad orare: zwracać się do...), podobnie jak medytacja chrześcijańska, która jednak ma miejsce bardziej w sferze wewnętrznej.
„Nadchodzi jednak godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec. Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie.” J 4,23-24
Jezus nas zaprasza do adoracji w duchu i w prawdzie. Nasza adoracja jest przede wszystkim zwróceniem się duszy ku Bogu. Jest to forma modlitwy, która nie wymaga rytuałów ani formalizacji, ale autentyczności serca.
Jeśli adoracja może opierać się na formie kontemplacji (adoracja Najświętszego Sakramentu), to przede wszystkim dajemy się kontemplować Bogu, w prawdzie tego, kim jesteśmy. Bóg nigdy się przed nami nie ukrywa, dlatego to przede wszystkim my jesteśmy zaproszeni, aby się przed Nim odsłonić, aby pozwolić się kochać, uzdrawiać i przemieniać.
Poniżej znajdziesz opis kilku form adoracji w tradycji chrześcijańskiej.
Adoracja eucharystyczna to adoracja Najświętszego Sakramentu, Jezusa obecnego w hostii. W czasie Mszy Świętej, podczas Modlitwy Eucharystycznej, kapłan konsekruje chleb i wino, które dla katolików stają się Krwią i Ciałem Chrystusa. Wierni są zaproszeni do adoracji poprzez uklęknięcie, skłonienie głowy i skupienie.
Organizuje się też czas adoracji w kościele, poza mszami. Najświętszy Sakrament wyjmuje się z tabernakulum i umieszcza w monstrancji, aby modlący się mogli go kontemplować i adorować. (Zobacz kilka wskazówek, jak przeżyć ten czas adoracji Najświętszego Sakramentu).
Oprócz tych wyznaczonych momentów, obecność Chrystusa w kościołach - symbolizowana przez małe czerwone światełko w pobliżu tabernakulum - pozwala nam Go adorować, kiedy tylko tego chcemy.
W niektórych kościołach wprowadzono adoracje wieczystą (całodobową). Modlitwy odbywają się na zmianę, tak że zawsze ktoś - w dzień i w nocy - modli się i adoruje Pana, który jest także stale obecny. W ten sposób zjednoczenie jest trwałe, a adoracja nabiera pełnego znaczenia wspólnotowego; każdy modlący się reprezentuje część Ciała Chrystusa, modląc się za całe Ciało.
Takie adoracje odbywają się na przykład w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach.
W Boże Ciało, które obchodzimy 60 dni po Wielkanocy, świętujemy prawdziwą obecność Jezusa w Eucharystii. To święto jest uroczystością Najświętszego Sakramentu Ciała i Krwi Chrystusa.
Najświętszy Sakrament jest wynoszony z kościoła przez kapłana i wystawiany w procesji przez miasto lub wokół kościoła.
Ignacy z Loyoli w zasadzie i fundamencie swoich Ćwiczeń duchowych napisał: „Człowiek po to jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył”. Uwielbienie i adoracja są zatem dwoma sposobami oddawania czci Bogu. Poprzez uwielbienie człowiek uznaje wielkość i dobroć Boga. Dziękuje Bogu za to, kim On jest. Te dwa pojęcia są więc bardzo bliskie i wypływają z tego samego uczucia szacunku, miłości i wdzięczności człowieka wobec Boga.