Kontemplacja może być zawarta w różnych modlitwach: modlitwie medytacyjnej, modlitwie liturgicznej, aktach strzelistych, modlitwie żałobnej itd. Kontemplacja - którą można też nazwać modlitwą medytacyjną, modlitwą serca - jest cichą modlitwą, która ma swoje źródło w przekonaniu, że Bóg mieszka w nas. Wejście w modlitwę kontemplacyjną jest więc wejściem w głąb siebie, skupieniem się, by zbliżyć się do Pana. Powszechnie praktykowana w zakonach, kontemplacja stanowi u karmelitów dwie godziny codziennej modlitwy.
«W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was.» (J14, 20)
Chrystus czyni w nas swój przybytek. Zatem to w nas musimy Go odnaleźć. To takie proste i zarazem takie trudne. Nasze lęki, nasze słabości, nasze rany, nasza pycha, to wszystko są ściany, które budujemy między Nim a nami. A przecież czeka tylko na to, byśmy przyszli do Niego i pozwolili Mu się kochać. Modlitwa jest sposobem na odnalezienie drogi powrotnej i umożliwienie tego boskiego spotkania naszej duszy z Bogiem.
“W głębi duszy byłaś, a ja się po świecie błąkałem i tam szukałem Ciebie, bezładnie chwytając rzeczy piękne, które stworzyłaś. Ze mną byłaś, a ja nie byłem z Tobą. One mnie więziły z dala od Ciebie – rzeczy, które by nie istniały, gdyby w Tobie nie były. Zawołałaś, krzyknęłaś, rozdarłaś głuchotę moją. Zabłysnęłaś, zajaśniałaś jak błyskawica, rozświetliłaś ślepotę moją. Rozlałaś woń, odetchnąłem nią – i oto dyszę pragnieniem Ciebie. Skosztowałem – i oto głodny jestem, i łaknę. Dotknęłaś mnie – i zapłonąłem tęsknotą za pokojem Twoim.” (święty Augustyn)
Dla świętej Teresy z Avila modlitwa jest "relacją przyjaźni z Tym, o którym wiemy, że nas kocha". " Uznałam naszą duszę za twierdzę, wykonaną z jednego diamentu, albo z bardzo czystego kryształu, w której są, jak w niebie, różne mieszkania. I rzeczywiście, moje siostry, dusza sprawiedliwego, jeśli ktoś jest skłonny do refleksji, nie jest niczym innym jak rajem, w którym Bóg, jak sam mówi, rozkoszuje się. Jeśli tak jest, to co możemy powiedzieć i jakie wyobrażenie powinniśmy sobie wyrobić o mieszkaniu, w którym tak potężny, mądry, czcigodny i wspaniały monarcha upodobał sobie przebywać! Dla mnie nie mogę znaleźć nic, co mogłoby równać się z porywającym pięknem i cudowną zdolnością duszy. Nie, niezależnie od tego, jak bardzo nasze umysły mogą wnikać, nie są w stanie wyrobić sobie o niej doskonałego pojęcia. I czyż można się dziwić, że ten wielki Bóg, którego nasze umysły są tak dalekie od zrozumienia, oświadcza, że stworzył nas na swój obraz i podobieństwo?” (Twierdza wewnętrzna - święta Teresa z Avila)
“Weź mnie, Panie,
w boskim bogactwie Twojej ciszy,
pełni zdolnej do wypełnienia wszystkiego w mojej duszy.
Ucisz we mnie to, co nie jest Tobą,
to co nie jest Twoją obecnością
w całości czystą,
samotną,
spokojną.
Ucisz moje pragnienia,
moje zachcianki,
moje marzenia o ucieczce,
gwałtowność moich namiętności.
Okryj swoją ciszą
głos moich żądań,
moich skarg.
Napełnij swoją ciszą
moją naturę zbyt niecierpliwą, by mówić
zbyt skłonną do zewnętrznych i hałaśliwych działań.
Narzuć ciszę nawet na moją modlitwę,
aby była ona uniesieniem ku Tobie;
Spraw, by twoja cisza zstąpiła
do głębi mojej istoty
i spraw, by ta cisza wzbiła się ku Tobie
jako hołd miłości!”
Musimy się zdecentrować, aby na nowo skupić się na Bogu. Nie ma żadnego przepisu ani instrukcji na to pełne miłości spotkanie z Jezusem, ale potrzeba całkowitej obecności, z żarliwością i pokorą, wobec tego gościa, który czeka na nas z otwartymi ramionami.
Możemy poprosić kierownika duchowego, aby towarzyszył nam w tym procesie. Jeszcze innym sposobem dążenia do kontemplacji jest praktykowanie lectio divina, ćwiczenie, podczas którego, skupiając się na fragmencie z Biblii, wchodzimy w modlitwę i kontemplację.
"[Kontemplacja] jest źródłem światła i w odniesieniu do dobroczynności jest niczym inteligencja w stosunku do woli; poprzedza ją, prowadzi i oświeca na każdym kroku. Gdy staje się kontemplacyjna, modlitwa przemienia duszę, zgodnie ze słowami apostoła, od jasności do jasności, aż stanie się podobna do Boga" (Ojciec Maria Eugeniusz od Dzieciątka Jezus w Modlitwie początkujących)
Pozwolić się kochać Chrystusowi i poddać się temu spojrzeniu, które nas oświeca, sprawiają, że stajemy się tym, czym naprawdę jesteśmy. Widzimy siebie w prawdzie, jako cuda, którymi jesteśmy dla Boga, ale też przyjmujemy nasze słabości, nasze rany. Pozwalamy Panu - pocieszycielowi i zbawicielowi - dokonać dzieła nawrócenia.
"Więcej ludzi niż nam się wydaje byłoby zdolnych do kontemplacji, ale nikt ich nie nauczył. Bez tego uwewnętrznienia ochrzczonym brakuje tchu, ich działanie staje się brzęczeniem cymbałów, a nawet wysycha ich praktyka religijna" (Święty Jan Paweł II).
Modlitwa pozwala nam odkrywać nowe cnoty, w szczególności pokorę, ale także ducha ubóstwa, miłosierdzia... Stając się bardziej wewnętrzną, nasza relacja z Bogiem staje się także bardziej owocna. Jesteśmy gotowi do owocowania. Chrześcijanin, którego dusza jest oświecona ową jednością z Bogiem, może w ten sposób rozświetlać świat.
Kontemplację znajdziemy również w innych modlitwach:
Odkryj kontemplację i lectio divina ze świętymi dzięki grupom modlitewnym na Hozanie. Dołącz już dziś do jednej z nich i zacznij się modlić.