« Lecz niektórzy z nich rzekli: «Przez Belzebuba, władcę złych duchów, wyrzuca złe duchy». » Ten werset z Ewangelii Łukasza przypomina nam, że Jezus jest naszym jedynym Panem i Zbawicielem.
Werset 15 rozdziału 11 Ewangelii według św. Łukasza tworzy jedną całość literacką z wersetami od 14 do 22: w rzeczywistości jest to perykopa (opowieść) o Jezusie i Belzebubie.
14 « Raz wyrzucał złego ducha [u tego], który był niemy. A gdy zły duch wyszedł, niemy zaczął mówić i tłumy były zdumione.
15 Lecz niektórzy z nich rzekli: «Przez Belzebuba, władcę złych duchów, wyrzuca złe duchy».
16 Inni zaś, chcąc Go wystawić na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba.
17 On jednak, znając ich myśli, rzekł do nich: «Każde królestwo wewnętrznie skłócone pustoszeje i dom na dom się wali.
18 Jeśli więc i szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy.
19 Lecz jeśli Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy, to przez kogo je wyrzucają wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami.
20 A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże.
21 Gdy mocarz uzbrojony strzeże swego dworu, bezpieczne jest jego mienie.
22 Lecz gdy mocniejszy od niego nadejdzie i pokona go, zabierze całą broń jego, na której polegał, i łupy jego rozda. »
(przekład: Biblia Tysiąclecia)
Opis Łukasza jest powtórzony w innych Ewangeliach synoptycznych:
Faryzeusze używali terminu Belzebub („Władca much”) na określenie szefa złych duchów, który według nich umożliwiał Jezusowi wypędzanie demonów.
Pochodzenie terminu Belzebub jest przedmiotem dyskusji. Dla kilku komentatorów jest to Beelzebub (odmiana Baala), bóg Ekronu: « Idźcie, wywiadujcie się u Beelzebuba, boga Ekronu, czy wyzdrowieję z tej mojej choroby » (2 Krl 1,2-3). Ekron był terytorium uważanym za kananejskie pod panowaniem Filistynów. (Joz 13,3).
Faryzeusze mówili, że Jezus wypędzał demony za pośrednictwem Belzebuba, księcia demonów, ponieważ nie uznawali Go za Syna Bożego: « nie usłuchasz słów tego proroka, albo wyjaśniacza snów. » (Pwt 13,4). Dla faryzeuszy Jezus był bałwochwalcą, ponieważ twierdził, że jest Synem Bożym. Kryterium oceny proroka przez faryzeuszy nie opierało się na cudach, ale na „wierności jego nauczania wierze w jedynego Boga” (Hugues Cousin, l'Evangile de Luc, s. 167). Cousin dodaje, że egzorcyzm, który odwraca ludzi od tej wiary, nie może pochodzić od Boga. Krótko mówiąc, faryzeusze uważali, że Jezus wypędzał demony za pośrednictwem Belzebuba, ponieważ nie byli świadomi jego mesjańskiej tożsamości, nie uznając go za Syna Bożego.
Jezus odpowiada na oskarżenia faryzeuszy w kolejnych wersetach, szczególnie w wersetach od 17 do 22, przykładowo w wersecie 18: « Jeśli więc i szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy. ».
Oto kilka sugestii dotyczących poniższego wersetu: « Lecz niektórzy z nich rzekli: «Przez Belzebuba, władcę złych duchów, wyrzuca złe duchy». »
Diabeł jest rzeczywistością, ale jeśli jesteśmy zakorzenieni w modlitwie, w Słowie Bożym i prowadzimy życie sakramentalne, nie mamy się czego obawiać. Dlatego Hozana oferuje różne materiały do modlitwy, takie jak przewodnik modlitewny, aplikacja Rosario i wiele innych.