Ostatnia z czterech Ewangelii kanonicznych Nowego Testamentu, Ewangelia Jana, nosi imię Jana, syna Zebedeusza, jednego z Dwunastu Apostołów. Szacuje się, że Ewangelia ta została napisana między 80 a 110 r. n.e., prawdopodobnie w regionie Efezu, choć niektórzy twierdzą, że w Syrii. Rozpoczyna się ona następującym wersetem biblijnym: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo” (J 1,1). Poznajmy więc Ewangelię według świętego Jana, jej strukturę i niektóre z pięknych fragmentów biblijnych, które zawiera.
Istnieje kilka możliwych planów dla Ewangelii Jana. Oto zarys tego zaproponowanego przez Raymonda E. Browna w jego książce An Introduction to the New Testament (str. 377-378).
1, 1-18 : Prolog: Historia Słowa Wcielonego, wprowadzenie i podsumowanie
1, 19-12, 50 : Część pierwsza: Księga Znaków; Słowo objawia się światu i swojemu ludowi, ale oni Go nie przyjmują.
13, 1-20, 31 : Część druga: Księga chwały; Tym, którzy Go przyjmują, Słowo ukazuje swoją chwałę, powracając do Ojca przez swoją śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie. W pełni uwielbione, przekazuje Ducha życia.
21, 1-25 : Epilog : objawienia zmartwychwstałego Pana w Galilei
“Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało.” (Jan 1, 1-3): W ten sposób rozpoczyna się Ewangelia Jana, w przeciwieństwie do Ewangelii Mateusza i Łukasza, które zaczynają się od narodzin Jezusa, jego chrztu, a następnie opisują jego działalność nauczania i uzdrawiania.
Od 2 rozdziału poznajemy różne cuda Jezusa. Od pierwszego cudu na weselu w Kanie Galilejskiej do wskrzeszenia Łazarza w rozdziale 11. Widzimy, jak Jezus Chrystus spotyka Nikodema, Samarytankę itd. Księga ta ukazuje również niewiarę okazywaną przez Żydów, ale za każdym razem Pan Jezus upomina ich i nawołuje, aby uwierzyli.
Rozdział 13 rozpoczyna się bardzo symbolicznym aktem umycia nóg uczniom przez Pana Jezusa, sceną, którą można znaleźć tylko w tej ewangelii. Następnie ma miejsce ostatni posiłek Chrystusa z uczniami, a dalsza część księgi poświęcona jest nauczaniu Jezusa na temat tożsamości Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Podobnie jak inni ewangeliści, apostoł Jan kończy swoją księgę, świadcząc o tym, co wydarzyło się przed krzyżem Jezusa, o słowach wypowiedzianych przez Jezusa na krzyżu i o tym, co wydarzyło się po krzyżu, tj. o zmartwychwstaniu i ukazaniu się Jezusa swoim uczniom.
Spośród autorów Ewangelii Jan jest jedynym, który był obecny od początku do końca ziemskiej służby Jezusa. Najpierw został powołany wraz ze swoim bratem Jakubem, gdy pracowali z ojcem Zebedeuszem jako rybacy. Biblia mówi nam również, że jego matka, Salomea, była kobietą wiary i odwagi, która była również obecna pod krzyżem. Jan został uczniem, a następnie apostołem Jezusa Chrystusa. Napisał ewangelię, która nosi jego imię, trzy listy (1 Jn, 2 Jn i 3 Jn) oraz Apokalipsę (te 4 dokumenty znane są jako z tradycji Janowej).
“Jeden z uczniów Jego - ten, którego Jezus miłował - spoczywał na Jego piersi.” (Jan 13, 23). Z tego wersetu widzimy, że Jan był bardzo bliski Jezusowi. W tej Ewangelii Jan przedstawia Jezusa jako Słowo Boże i Boga (J 1, 1-3), jako Baranka Bożego, który gładzi grzech świata (J 1, 29), jako Syna Bożego (J 3, 16). Jezus jest „Ja Jestem”, w którego musimy wierzyć, aby mieć życie wieczne.
Według Daniela Marguerata celem Ewangelii Jana jest restrukturyzacja wiary wierzących, przejście od wiary słabej do wiary ugruntowanej.
“Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.” (Jan 14, 6)
“Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego - którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.” (Jan 1, 12-13)
“W odpowiedzi na to rzekł do niej Jezus: «Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie pragnął. Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskającej ku życiu wiecznemu».” (Jan 4, 13-14)
“Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga.»” (Jan 6, 68-69)
“To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.” (Jan 15, 12-13)
(Poznaj inne wersety (z komentarzem) z Ewangelii Jana, takie jak Jan 1,1 ; Jan 1,5, Jan 1-9 ; Jan 3,16 ; Jan 4, 9 ; Jan 4,24 ; Jan 8, 12 ; Jan 10,10 ; Jan 13, 34 ; Jan 14,6 ; Jan 14, 27 ; Jan 15,4 ; Jan 15,13 ; Jan 15, 16 ; Jan 16, 33 )
Skoro Jezus przychodzi, by spotkać się z nami w samym sercu naszego życia, to właśnie poprzez Ewangelie możemy nauczyć się Go lepiej poznawać, by z kolei móc lepiej za Nim podążać. Módl się i rozważaj Ewangelie, codziennie lub w formie rekolekcji online, we własnym tempie, dołączając do jednej ze wspólnot na platformie Hozana.