Kim jest Maryja z Nazaretu? Ta pokorna i dyskretna kobieta, całkowicie oddana służbie Bogu, która kilkakrotnie pojawia się w Biblii, Ewangeliach i Dziejach Apostolskich, jest powszechnie znana chrześcijanom, a nawet wyznawcom innych religii, takich jak islam, jako matka Jezusa. Na przestrzeni dziejów powstały nabożeństwa maryjne, a opinie na temat miejsca, jakie należy jej przyznać w kulcie i praktykach religii chrześcijańskiej, były przedmiotem podziałów między katolikami, prawosławnymi i protestantami. Poprzez Biblię wyruszmy na spotkanie z Maryją, pokorną młodą kobietą, dzięki której zostało nam dane zbawienie świata.
Chociaż Ewangelie synoptyczne podają nam niewiele szczegółów na temat Maryi i jej rodziny, rozumiemy, że była prostą młodą dziewczyną, prowadzącą zwyczajne życie jak na swoje czasy i swój region. Wychowana w żydowskiej rodzinie w Galilei, przestrzegała tradycji i była bardzo pobożna.
Ta młoda dziewczyna, wybrana przez Boga do urodzenia Jego Syna, nie wydaje się w żaden sposób wyróżniać spośród innych dziewcząt. Jednak jej czystość, pokora i duch posłuszeństwa Panu sprawiają, że jest ona właściwą osobą do wypełnienia Bożego planu dla ludzkości.
Podobnie jak Jezus, którego Pismo Święte umieszcza w precyzyjnym kontekście historycznym, Maryja jest nam przedstawiona w zwykłym biegu jej życia. Została zaślubiona Józefowi, cieśli. A jej życie, nawet po wizycie anioła i zwiastowaniu, obracało się wokół niepozornej codziennej rutyny: praca, czas spędzony z rodziną (wizyta u Elżbiety) lub przyjaciółmi (wesele w Kanie), przestrzeganie rytuałów religijnych (ofiarowanie Jezusa w świątyni) i wymogi administracyjne (spis ludności) ...
Maryja z Nazaretu pokazuje nam, jak w naszym zwykłym życiu możemy - pod warunkiem, że tak jak Ona powiemy Panu "tak" - pozwolić, by wydarzyło się coś niezwykłego.
Maryja, dzięki łasce Ducha Świętego, wydaje na świat Syna Bożego: Jezusa. Dlatego odkrywamy Ją w pierwszej kolejności jako matkę: tulącą Dzieciątko Jezus w stajence betlejemskiej, wychowującą Je i patrzącą, jak wzrasta, troszczącą się o Niego jako dziecko, a także jako dorosły, podczas Jego życia publicznego, towarzyszącą Synowi w Jego cierpieniu i opłakującą Jego śmierć... Ta macierzyńska postać, pełna czułości i zaufania, wzrusza nas. Odzwierciedla i łączy się z naszymi własnymi doświadczeniami.
Maryja kocha swojego syna, jak wszystkie matki, ale miłością, która pozostawia wolność, nie zatrzymuje dla siebie. Jej obecność jest bardzo dyskretna w Ewangeliach i jest przedstawiana tylko po to, by podkreślić postać Jezusa.
Chociaż nadal była matką, stała się przede wszystkim pierwszą uczennicą Chrystusa, którego rozpoznała w swoim synu. Była pierwszą na drodze za Nim; zawsze uważna i kochająca, zachowała jednak odpowiedni dystans, aby pozwolić swojemu synowi stać się Chrystusem, a tym samym dać go światu po raz drugi.
Ojcowie Kościoła przedstawiali Maryję jako nową Ewę. Grzech wdarł się do ludzkości przez człowieka, Adama, i został odkupiony przez Jezusa, nowego Adama, Boga, który stał się człowiekiem. Ewa była tą, przez którą przyszedł grzech. Maryja jest tą, przez którą przyszło zbawienie.
Adam i Ewa nie posłuchali Boga w ogrodzie Eden; Maryja, poprzez swoje Tak, i Jezus, poprzez Krzyż, całkowicie oddali się Bogu. W ten sposób człowiek mógł odnaleźć Boga i drogę do życia wiecznego.
Ewa została skuszona i oszukana przez węża. Maryja jest często przedstawiana jako miażdżąca węża. Apokalipsa Jana opisuje kobietę walczącą ze smokiem; ten fragment, który nie wskazuje wprost na Maryję, może odnosić się do Niej i do Kościoła.
Fragment Biblii opisujący spotkanie archanioła Gabriela z Maryją pojawia się w pierwszym rozdziale ewangelii Łukasza. Anioł, posłany przez Boga, przychodzi, aby oznajmić Maryi Dziewicy, że spodziewa się dziecka i że to dziecko będzie Synem Bożym, Mesjaszem zapowiedzianym w pismach świętych.
“Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».” (Łk 1,30-33)
(Dowiedz się więcej o biblijnym fragmencie Zwiastowania, a także o modlitwie Zdrowaś Maryjo, która nawiązuje do słów anioła).
Ten fragment Ewangelii według św. Łukasza opowiada o odwiedzinach brzemiennej Maryi u jej kuzynki Elżbiety, która wówczas nosiła w łonie Jana Chrzciciela. «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona.» (Łk 1, 42)
To właśnie podczas tej wizyty Maryja wypowiedziała swój słynny Magnificat, modlitwę uwielbienia Boga. Jest to tym bardziej wzruszające, że słowa wypowiedziane przez Maryję są stosunkowo rzadkie w Biblii.
(Dowiedz się więcej o biblijnym fragmencie Nawiedzenia).
Narodzenie Pańskie opowiada o narodzinach Jezusa w Betlejem, które chrześcijanie wspominają w Boże Narodzenie. Pojawia się w dwóch z czterech Ewangelii: Mateusza i Łukasza. Maryja i Józef przybywają do Betlejem, szukając miejsca na nocleg i powitanie dzieciątka, które ma się narodzić.
(Dowiedz się więcej o fragmencie Narodzenia Pańskiego).
W tym fragmencie Biblii Józef i Maryja - zgodnie z żydowską tradycją - przedstawiają nowonarodzone dziecko w świątyni. Tam spotkali mężczyznę, Symeona. Rozpoznał on w Jezusie Mesjasza. Przemawia do Maryi w tak zwanym Kantyku Symeona, oddając chwałę Bogu i przepowiadając Maryi smutek, który ją czeka.
« Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu». » (Łk 2, 34-35)
Ten fragment jest dobrze znanym epizodem w Biblii, ponieważ jest jednym z pierwszych w publicznym życiu Jezusa, po jego chrzcie. Jest to również pierwszy znak przemiany wody w wino przez Chrystusa. Cud ten był wynikiem prośby jego matki, Maryi, która zwróciła uwagę na potrzeby ludzi. Ufając swojemu synowi, dała tę cenną radę sługom na weselu: « Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie » (Jan 2, 5)
(Dowiedz się więcej o biblijnym fragmencie z uczty weselnej w Kanie Galilejskiej).
Maryja odważnie podążała za męką swego Syna aż do końca. Była jedną z tych, którzy towarzyszyli Mu aż do śmierci, podobnie jak Maria Magdalena. Liczne dzieła malarskie, muzyczne i poetyckie odzwierciedlają Stabat Mater Dolorosa, cierpienie matki przed ukrzyżowaniem i agonią jej syna. Ta nieskończenie bolesna scena przybliża nas do Maryi i jej wielkiego człowieczeństwa. I tak spełniło się to, co przepowiedział jej Symeon.
Jedno z ostatnich słów Chrystusa na krzyżu skierowane jest do Jego Matki, którą powierza swojemu uczniowi Janowi, obdarzając Maryję nowym macierzyństwem.
“A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.” (Jan 19, 25 - 27)
Odnajdujemy Maryję po śmierci, zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Jezusa. Dzieje Apostolskie pokazują nam, że dzieliła ona swój czas życia i modlitwy z pierwszymi uczniami Chrystusa, uczestnicząc w ten sposób w narodzinach Kościoła.
“Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego.” (Dzieje Apostolskie 1, 14)
Te różne fragmenty odpowiadają również tajemnicom Różańca Świętego, tej pięknej maryjnej modlitwy odmawianej na różańcu.
Ta pokorna i łagodna młoda kobieta jest również silną i wolną kobietą, która jako pierwsza poczuła i zrozumiała, która zerwała z powszechnymi konwencjami, która urodziła syna, aby on sam mógł ponieść świat, która kroczyła z pierwszymi apostołami. Poprzez różne rekolekcje online odkryj, jak ta młoda Palestynka otworzyła drogę radości i zbawienia dla nas wszystkich.