W Ewangelii według św. Łukasza, po kuszeniu na pustyni, Jezus rozpoczyna nauczanie w Galilei w synagodze w Nazarecie. Poniżej przyjrzymy się całemu opisowi, od wersetów 16 do 30 rozdziału 4 ewangelii Łukasza. Następnie przyjrzymy się kontekstowi tego opisu, po czym poznamy jego strukturę w punktach. Przyjrzymy się również podobieństwom z wersetami z Księgi Izajasza, zwłaszcza z wersetów 18 i 19. Na koniec przyjrzymy się objawieniu, które dotyczy tożsamości Jezusa.
“Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana.
Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione. Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli». A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: «Czy nie jest to syn Józefa?»
Wtedy rzekł do nich: «Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu w swojej ojczyźnie tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum». I dodał: «Zaprawdę, powiadam wam: żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman».
Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwali Go z miejsca, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na stok góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić. On jednak przeszedłszy pośród nich oddalił się.” (Łk 4,16-30)
Ta biblijna relacja (perykopa) jest osadzona w kontekście powrotu Jezusa do Galilei, aby nauczać, zwłaszcza w synagogach, aby nieść Dobrą Nowinę i potwierdzać swój autorytet poprzez nauczanie. W wersetach od 16 do 30 Łukasz opowiada historię głoszenia przez Chrystusa w synagodze w Nazarecie. Poszedł tam w mocy Ducha (4, 14) i z pewną reputacją i sławą (4, 14-15). Po głoszeniu w Nazarecie, które zakończyło się niepowodzeniem, Łukasz opowiada historię Jezusa w Kafarnaum, gdzie, w przeciwieństwie do poprzedniej relacji, jest przyjęty tak samo w swoim nauczaniu pełnym mocy (4,32), jak i w działaniu wobec duchów nieczystych (4,36).
W centrum tej historii znajdują się różne postacie:
Istnieją różne możliwe plany. Oto jeden z nich:
1. Jezus wchodzi do synagogi w Nazarecie (werset 16)
Wręczenie Jezusowi księgi proroka Izajasza (werset 17)
Jezus czyta fragment z proroka Izajasza (wersety 18-19)
Jezus oddaje księgę słudze (werset 20)
2. Pierwsza wymiana zdań Jezusa z Żydami
Jezus przemawia do Żydów (werset 21)
Reakcje Żydów (werset 22)
3. Druga rozmowa Jezusa z Żydami
Jezus ponownie naucza (wersety 23-27)
Rozgniewani Żydzi wyprowadzają Jezusa z miasta (werset 29)
4. Jezus idzie dalej swoją drogą (werset 30)
« Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana. » (Łk 4,18-19)
Słowo to wyraźnie odnosi się do Izajasza 61,1-2 (« Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim, by opatrywać rany serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę; aby obwieszczać rok łaski Pańskiej, i dzień pomsty naszego Boga; aby pocieszać wszystkich zasmuconych,»). Istnieje również powiązanie w Księdze Izajasza 42,7 (« abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności.»)
Określenie „rok łaski” pochodzi zatem z Księgi Izajasza 61,2. Istnieje również aluzja do roku szabatowego poświęconego Panu w wersecie 4 rozdziału 25 Księgi Kapłańskiej („ale w siódmym roku będzie uroczysty szabat dla ziemi, szabat dla Pana. Nie będziesz wtedy obsiewał pola ani obcinał winnicy”).
Objawienie tożsamości Jezusa ma charakter proroczy i mesjański. Prorocze w wersecie 21 (« Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli. »), i 24, i mesjański, ponieważ: « więźniom głosił wolność », « a niewidomym przejrzenie » i « abym uciśnionych odsyłał wolnymi ».
Werset 18 ukazuje misję Ewangelii według świętego Łukasza: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi ».
Możemy więc powiedzieć, że misją Ewangelii jest niesienie tej dobrej nowiny ubogim, wyzwalanie i uzdrawianie wszystkich.
Zapisz się do wspólnoty modlitewnej na Hozanie, aby modlić się z innymi i medytować codzienną ewangelię z komentarzem.