Każdy doświadcza samotności w pewnym momencie swojego życia. Poczucie odizolowania i odseparowania od innych może być bardzo trudne do zniesienia i może pogrążyć nas w głębokim cierpieniu. Hebrajskie słowo "pustynia" odnosi się do przejmującego pojęcia opuszczenia.
Jako chrześcijanie możemy znaleźć pocieszenie i wsparcie w naszej pełnej miłości relacji z Bogiem, ponieważ nawet jeśli czujemy się samotni, to w rzeczywistości tak ni jest. On jest z nami w każdej minucie naszego życia! Możemy prosić Boga, aby pomógł nam poradzić sobie z poczuciem osamotnienia i wyprowadził nas z naszej izolacji, tak jak uczynił to król Dawid: "Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, bo jestem samotny i nieszczęśliwy.". (Psalm 25, 16)
Aby walczyć z samotnością, możemy medytować i modlić się tymi 10 biblijnymi fragmentami o samotności.
“Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie.” (Iz 49, 15)
“A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20)
“Choćby mnie opuścili ojciec mój i matka, to jednak Pan mnie przygarnie.” (Ps 27, 10)
“Sam bowiem powiedział: Nie opuszczę cię ani pozostawię. Śmiało więc mówić możemy: Pan jest wspomożycielem moim, nie ulęknę się, bo cóż może mi uczynić człowiek?” (Hbr 13, 5-6)
“Sam Pan, który pójdzie przed tobą, On będzie z tobą, nie opuści cię i nie porzuci. Nie lękaj się i nie drżyj!” (Pwt 31, 8)
“Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą; nie trwóż się, bom Ja twoim Bogiem. Umacniam cię, jeszcze i wspomagam, podtrzymuję cię moją prawicą sprawiedliwą.” (Iz 41, 10)
“Potem Pan Bóg rzekł: «Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam, uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc».” (Wj 2, 18)
“Ojcem dla sierot i dla wdów opiekunem jest Bóg w swym świętym mieszkaniu. Bóg przygotowuje dom dla opuszczonych, a jeńców prowadzi ku pomyślności; na ziemi zeschłej zostają tylko oporni.” (Ps 68, 6-7)
“Ta zaś, która rzeczywiście jest wdową, jako osamotniona złożyła nadzieję w Bogu i trwa w zanoszeniu próśb i modlitw we dnie i w nocy.” (1 Tm 5, 5)
“O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.” (Flp 4, 6-7)
Poczucie odizolowania lub wykluczenia może być prawdziwym źródłem cierpienia. Chociaż samotność może czasami prowadzić do takich uczuć, może być również owocna. Okresy samotności mogą być okazją do spojrzenia z innej perspektywy, lepszego zrozumienia siebie i swoich najgłębszych pragnień, wzbogacenia swojego życia wewnętrznego i nawiązania większej bliskości z Bogiem. Może to dotyczyć szczególnie okresu celibatu, kiedy możemy doświadczyć emocjonalnej samotności, ale także ponownego spotkania z samym sobą. Podczas swojego publicznego życia Jezus potrzebował chwil samotności, tak jak podczas 40 dni na pustyni. Jeśli była ona źródłem prób, to była również miejscem bliskości z Ojcem. Na naszych pustyniach Bóg się objawia.
Nawet jeśli czujemy się osamotnieni i opuszczeni, nie obawiajmy się, ponieważ Chrystus obiecał nam swoje wsparcie: "A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata" (Mt 28, 20). W ten sposób, poprzez modlitwę, samemu lub z innymi, możemy zbudować prawdziwą, pełną miłości relację z Bogiem i znaleźć pocieszenie i pokój!
Dołącz do pięknych wspólnot modlitewnych na Hozanie, aby znaleźć wsparcie od innych chrześcijan, ponieważ wszyscy jesteśmy członkami jednego ciała!