Matka Boża z Guadalupe jest obiektem potężnego kultu. Jego początki sięgają 1531 roku, kiedy to Maryja Panna objawiła się Juanowi Diego Cuauhtlatoatzinowi na wzgórzu Tepeyac. Jej portret, który pojawił się na tilmie (tunice) młodego Indianina, przedstawia Maryję o ciemnej twarzy, przepełnioną matczyną łagodnością. Została ona świętą patronką Ameryki Łacińskiej. Modlimy się do Niej o pokój między narodami i o ochronę rdzennych mieszkańców różnych obszarów.
„Pamiętaj, o najłaskawsza Dziewico, Maryjo z Guadalupe, że w swoich niebiańskich objawieniach na górze Tepeyac, uczyniłaś obietnicę okazania Swego współczucia i litości każdemu, kto Cię kocha i ufa Tobie, szukającym Twojej pomocy i wzywającym Ciebie w swoich potrzebach i nieszczęściach.
Uczyniłaś obietnicę wysłuchania naszych próśb, by otrzeć nasze łzy i dać nam pocieszenie, i ulgę.
Nigdy nie słyszano, aby ktokolwiek uciekający się pod Twoją obronę, błagał Twojej pomocy lub szukał Twojego wstawiennictwa, także w zwyczajnych sprawach lub osobistych niepokojach, został opuszczony bez pomocy.
Ożywieni tym przekonaniem wznosimy nasze serca do Ciebie, Maryjo, zawsze Dziewico, Matko Prawdziwego Boga!
Zmartwieni ciężarem naszych grzechów przybywamy, by upaść na ziemię przed Twą dostojną Obecnością pewni, że spełnisz wobec nas swe miłosierne obietnice.
Jesteśmy pełni nadziei, że, stojąc w Twym cieniu dającym ochronę, nie dosięgnie nas niepokój, ani nie dosięgnie nas nieszczęście, ani choroba, ani inny smutek.
Zechciałaś pozostać między nami poprzez swój godny podziwu Wizerunek, przedstawiający Ciebie, naszą Matkę, nasze zdrowie i nasze życie.
Stojąc w zasięgu Twojego matczynego spojrzenia i uciekając się do Ciebie ze wszystkimi naszymi potrzebami, nie potrzebujemy niczego więcej.
O, Święta Matko Boża, nie gardź naszymi prośbami, ale w swoim miłosierdziu wysłuchaj i odpowiedz nam.
(Tutaj wspominamy naszą prośbę i odmawiamy 5. razy Zdrowaś Maryjo by uczcić cztery objawienia Juanowi Diego i jedno Juanowi Bernardino).”