“Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą.” (Marek 12, 30) et “Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych” (Marek 12, 31). Te wersety z Ewangelii według św. Marka są zbieżne z wersetami z Ewangelią według św. Jana 13,34 i Ewangelią według św. Mateusza 22,37-39, które również nawiązują do nowego wielkiego przykazania, jakie pozostawił nam Jezus: abyśmy się wzajemnie miłowali.
“Zbliżył się także jeden z uczonych w Piśmie, który im się przysłuchiwał, gdy rozprawiali ze sobą. Widząc, że Jezus dobrze im odpowiedział, zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»
Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden.
Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą.
Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych».
Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego.
Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary».
Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.” (Marek 12, 28-34)
Miłować Boga i miłować bliźniego. Jezus ściśle powiązał te dwa przykazania, ponieważ nie można wypełniać jednego bez wypełniania drugiego.
Podąża więc śladami Prawa Mojżeszowego, nawiązując do pierwszego przykazania z Dekalogu, ale uzupełnia je tylko o jedno przykazanie, które podsumowuje wszystkie pozostałe przykazania z Tablic Prawa i wykracza poza nie. Jak bowiem mówi w Ewangelii według św. Mateusza 5,17 “Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić.” Jezus nie prosi nas bowiem, abyśmy wszystko czynili poprawnie, ale abyśmy działali z miłością, z miłości. W ten sposób będziemy prawdziwie służyć Bogu, jak przypomina nam święty Paweł w swoim pierwszym liście do Koryntian: “Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym.” (1 Kor 13, 2)
To wezwanie do miłości zostało dobrze zrozumiane przez uczonego w Piśmie, który zadał Jezusowi pytanie. Usłyszał przesłanie Chrystusa. Zrozumiał, że prawdziwym sposobem oddawania chwały Bogu, służenia Mu i czczenia Go jest miłość.
Słuchanie słów Jezusa i zrozumienie, co one konkretnie oznaczają dla naszego życia, dla naszej wizji świata, dla naszych relacji z innymi, jest tym, co pozwala nam iść naprzód. Królestwo Boże, do którego dążymy, nie jest daleko; jest nawet bardzo blisko tych, którzy stawiają Boga i miłość w centrum swojego życia. “Zaprawdę, powiadam wam: Niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą królestwo Boże.” (Łk 9, 27)
Poprzez internetowe wspólnoty modlitewne i rekolekcje na Hozanie, każdego dnia pielęgnuj swoją miłość do Boga i bliźniego, pozwalając Jezusowi, by Cię prowadził.